Η εκπαίδευση είναι ένα πεδίο όπου έχουν επέλθει πολλές αλλαγές λόγω της παρουσίας των νέων τεχνολογιών (ΝΤ) και ιδίως των τεχνολογιών της πληροφορικής και της επικοινωνίας (ΤΠΕ). Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η χρήση τους γίνεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πεδία, όπως είναι για παράδειγμα στην δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων για μαθητές που μένουν σε μακρινές περιοχές, την δημιουργία εξειδικευμένου λογισμικού (για παράδειγμα για περιβαλλοντική εκπαίδευση) και τέλος στην ειδική αγωγή.

Σύμφωνα με τους Welsh etal. (2003) η μάθηση που έχει την υποστήριξη των νέων τεχνολογιών και μέσων επικοινωνίας όπως το ίντερνετ, μπορεί να δώσει μία νέα ώθηση στην εκπαίδευση. Η χρήση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, στηρίζεται σε διάφορα εργαλεία μάθησης όπως οι ψηφιακές βιβλιοθήκες, οι ιστοσελίδες, τα ειδικά λογισμικά και τα φόρουμ συζήτησης. Όλα αυτά προάγουν τη μάθηση και προσφέρουν αφθονία πληροφοριών. Ταυτόχρονα βελτιώνουν σε μεγάλο βαθμό την κριτική ικανότητα των μαθητών, ενώ συνεισφέρουν στο να μάθουν να λειτουργούν ανεξάρτητα.

Όπως γίνεται αντιληπτό οι νέες τεχνολογίες έχουν ένα ιδιαίτερο ρόλο στην ειδική εκπαίδευση. Σε ό,τι αφορά στη δυσλεξία, τα λογισμικά για την διαχείριση της μαθησιακής διαδικασίας των παιδιών με δυσλεξία καθώς και η ενίσχυση- τροποποίησή τους έχει ξεκινήσει εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Η έμφαση δίνεται κυρίως σε προγράμματα τύπου simulation, δηλαδή την προσομοίωση κάποιων ιδιαίτερων καταστάσεων, όπως είναι μια άσκηση ή ανάγνωση ενός κειμένου (Markussen, 2004).

Με την χρήση των ΤΠΕ, γενικότερα στην ειδική αγωγή και ειδικότερα στη δυσλεξία, υπάρχουν απτά αποτελέσματα που επιτρέπουν την εξέλιξη του μαθητή. Οι νέες τεχνολογίες, λοιπόν, μας δίνουν τη δυνατότητα δημιουργίας ενός ψηφιακού περιβάλλοντος που θα ενισχύει την χρήση των αισθήσεων από μεριάς του μαθητή, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο στην περίπτωση της συμβατικής εκπαίδευσης. Η πολυαισθητηριακή προσέγγιση ενισχύεται με τη χρήση και ένταξη των ΝΤ στην εκπαιδευτική πράξη, γεγονός που διευκολύνει τη μάθηση και την οικειοποίηση των νέων γνώσεων για το μαθητή με διάγνωση δυσλεξίας. Ακόμα, θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν εικονικά μέσα, όπως επεξεργαστές κειμένου, αυτόματοι ελεγκτές ορθογραφίας, κειμενογραφικά εργαλεία, εικονικοί συνθέτες φωνής, καθώς και λογισμικά για την εκμάθηση ανάγνωσης, ορθογραφημένης γραφής και μαθηματικών. Τέλος, συνιστάται η χρήση λογισμικών προώθησης της φωνολογικής ενημερότητας, που θα ανταποκρίνονται βέβαια στις ιδιαίτερες γλωσσικές ανάγκες του μαθητή και θα βελτιώνουν την αναγνωστική του συμπεριφορά.

Πέρα από αυτά, σημαντικό πλεονέκτημα είναι το ότι μπορεί ένα ειδικό λογισμικό να παραμετροποιηθεί με στόχο να παρέχει ένα περιβάλλον ειδικά προσαρμοσμένο στις ανάγκες του μαθητή. Η δυσλεξία με τον πολυπολικό της χαρακτήρα και την εγγενή ετερογένειά της, δεν επιτρέπει την γενικευμένη εφαρμογή των προγραμμάτων παρέμβασης, αλλά απαιτεί την προσαρμογή τους σε εξατομικευμένο επίπεδο, λαμβάνοντας υπόψη το κλινικό προφίλ και τη διάγνωση του εν λόγω παιδιού.

Βέβαια, οφείλουμε να επισημάνουμε πόσο σημαντικό είναι η χρήση του λογισμικού να μην είναι αποκομμένη από το διδακτικό έργο. Αντιθέτως, θα πρέπει το λογισμικό να μπορεί να λειτουργήσει σε συνδυασμό με το διδακτικό έργο και να θεωρείται μέρος της μαθησιακής διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στον διδάσκοντα, τους γονείς και τον μαθητή, αλλά και τον κατασκευαστή του λογισμικού, ώστε να μπορέσουν οι ΝΤ να προσφέρουν πραγματικό έργο και να ενισχύσουν ουσιαστικά το σχολικό πρόγραμμα.

Συνοψίζοντας, πρέπει να αναγνωριστεί το γεγονός ότι οι Νέες Τεχνολογίες συμβάλουν στην προσπάθεια των εκπαιδευτικών να βελτιώσουν το διδακτικό έργο τους, ειδικά όταν έχουν να κάνουν με μαθητές με δυσλεξία. Αναντίρρητα, αποτελούν έξυπνη στρατηγική και ελκυστικό μέσο διευκόλυνσης του εκπαιδευτικού στην προγραμματιζόμενη παρέμβασή του στη σχολική τάξη (Στασινός, 2013). Η χρήση τους αποβαίνει αποδοτική για το παιδί, όταν και εφόσον συνδυάζονται με τις εκπαιδευτικές πρακτικές και μεθόδους του εκπαιδευτικού και ενσωματώνονται στο σχολικό πρόγραμμα προς ενίσχυση αυτού.

Βιβλιογραφία
Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών ΗΠΑ (2012). Πώς μαθαίνει ο άνθρωπος, Κέδρος σ.270-283.
Στασινός, Δ. Π. (2009). Ψυχολογία του λόγου και της γλώσσας: Ανάπτυξη και παθολογία, δυσλεξία και λογοθεραπεία, Αθήνα: Gutenberg σ. 420-423.
Ainscow, M., & Cesar, M. (2006). Inclusive education ten years after Salamanca: Setting the agenda. European Journal of Psychology of Education, 21, 231–238.
Markussen, E. (2004). Special education: Does it help? A study of special education in Norwegian upper secondary schools, European Journal of Special Needs Education, 19, 33–48.
Welsh, Ε. Connie R. Wanberg, Kenneth G. Brown and Marcia J. Simmering, (2003) “E-learning: emerging uses, empirical results and future directions”, International Journal of Training and Development, Vol 7, no. 4

Πηγή: https://www.anadrassi.gr/

Το άρθρο αυτό και φέτος επαναφέρει το θέμα του αποκλεισμού των υποψηφίων με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (ΕΜΔ)  από την δυνατότητα να συμμετάσχουν στην διαδικασία επιλογής για την εισαγωγή τους σε Στρατιωτικές Σχολές. Αστυνομικές Σχολές, Σχολές Πυροσβεστικής Ακαδημίας, Σχολές του Λιμενικού Σώματος. Το επαναφέρει και φέτος, αφού ούτε αυτή την χρονιά – μέχρι τώρα, τουλάχιστον – φαίνεται να λαμβάνεται μέριμνα για την άρση αυτής της αδικίας, ενώ δεν έχει τεκμηριωθεί μέχρι σήμερα η άρνηση στα παιδιά με ΕΜΔ να προσπαθήσουν να εισαχθούν στις Σχολές αυτές.

Για την εισαγωγή των υποψηφίων στις παραπάνω Σχολές οι σχετικές κάθε φορά Εγκύκλιοι αναφέρουν ότι οι υποψήφιοι/-ες θα πρέπει να έχουν υγεία και άρτια σωματική διάπλαση σύμφωνα με τις διατάξεις του  Π.Δ. 11/2014 (Φ.Ε.Κ. Α΄-17), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Το Προεδρικό αυτό Διάταγμα είναι σημείο αναφοράς για την εισαγωγή σε όλες τις προαναφερόμενες Σχολές. Ας δούμε, λοιπόν, εν συντομία, τι ορίζει το ΠΔ 11/2014 για τους υποψηφίους με ΕΜΔ.

Στο ΠΔ 11 (ΦΕΚ 17 Α΄/27-01-2014) αναφέρεται:

1. Όλοι οι κατατασσόμενοι, με οποιαδήποτε ιδιότητα, στις Ένοπλες Δυνάμεις (Ε.Δ.), πρέπει να έχουν σωματική ικανότητα (σωματική και ψυχική υγεία, αρτιμέλεια και σωματική διάπλαση) που να ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις της αποστολής για την οποία προορίζονται. Η ικανότητα αυτή κρίνεται μετά από υγειονομική εξέταση.

2. Η σωματική ικανότητα του προσωπικού της παραπάνω παραγράφου: α. Προσδιορίζεται από το αν ο εξεταζόμενος πάσχει ή όχι από νοσήματα, παθήσεις, βλάβες ή άλλες παθολογικές καταστάσεις, από το βαθμό έκτασης ή βαρύτητας αυτών και από την επίδρασή τους στην αποστολή του […]

3. Διαταραχές της σωματικής ικανότητας δεν αποκλείουν την υπηρεσία στις Ένοπλες Δυνάμεις, εφόσον δεν επηρεάζουν την αποστολή σε αυτές ή δεν επηρεάζονται από την αποστολή. (άρθρο 1) 

Εξάλλου, στον Γενικό Πίνακα Νοσημάτων Παθήσεων και Βλαβών (άρθρο 15) και ειδικότερα στον αύξοντα αριθμό (Α/Α) 349, διαβάζουμε στην στήλη των Νοσημάτων ότι διαταραχές της μάθησης με έναρξη την παιδική ηλικία, όπως η δυσλεξία, η δυσγραφία, η δυσαριθμησία κ.ά., χαρακτηρίζονται ως Ψυχικές Παθήσεις που, όταν είναι ήπιας μορφής (η τελευταία αυτή φράση είναι ερμηνεία του γράφοντα)  εντάσσονται στην κατηγορία Ι/3 – Ι/4 [Ικανοί τρίτης κατηγορίας (Ι/3) – Ικανοί τέταρτης κατηγορίας (Ι/4)] και, επίσης, ως Σ Ι/3 – Σ Ι/4 (Σωματικής Ικανότητας 3 – Σωματικής Ικανότητας 4) (χαρακτηρισμοί σύμφωνα με το άρθρο 2 του ΠΔ 11), καθώς και ότι επιτρέπουν την προσαρμογή στο στρατιωτικό περιβάλλον. Στον Α/Α 350 ενημερωνόμαστε ότι διαταραχές της μάθησης με έναρξη την παιδική ηλικία, όπως η δυσλεξία, η δυσγραφία, η δυσαριθμησία κ.ά., χαρακτηρίζονται ως Ψυχικές Παθήσεις που, όταν δεν είναι ήπιας μορφής (η τελευταία αυτή φράση είναι επίσης ερμηνεία του γράφοντα), εντάσσονται στην κατηγορία Ι/5 [Ικανοί πέμπτης κατηγορίας] και, επίσης, ως Σ Ι/5 (Σωματικής Ικανότητας 5) (χαρακτηρισμοί επίσης σύμφωνα με το άρθρο 2 του ΠΔ 11) και ότι δεν επιτρέπουν την προσαρμογή στο στρατιωτικό περιβάλλον. Και οι δύο αυτές περιπτώσεις (Α/Α 349 και Α/Α 350) δεν επιτρέπουν την εισαγωγή στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων ως Υποψηφίων Στρατιωτικών Σχολών (μονίμων Αξιωματικών ή Υπαξιωματικών) (υποπαρ. 1η), καθώς και ως Αξιωματικών και Υπαξιωματικών που κατατάσσονται απ’ ευθείας στα μόνιμα στελέχη μόνο στην κατάταξή τους (υποπαρ. 1θ), αφού, σύμφωνα με την υποπαρ. 2γ, του άρθρου 4 (ΠΔ 11): «Οι των υποπαραγράφων 1η και 1θ  που πάσχουν από νοσήματα με την ένδειξη Ι/2, Ι/3, Ι/4 κρίνονται Ακατάλληλοι».

Είναι ενδιαφέρον πάντως ότι: «Η σωματική ικανότητα αυτών, που σύμφωνα με τα παραπάνω, κρίνονται ακατάλληλοι για περαιτέρω φοίτηση, είναι άσχετη με την σωματική ικανότητα και την εκπλήρωση της υποχρέωσής τους για στράτευση αν υπάρχει τέτοια υποχρέωση. Η σωματική ικανότητα αυτών για εκπλήρωση της υποχρέωσης για στράτευση κρίνεται όπως ορίζεται στο άρθρο 4 του παρόντος, κατά την κατάταξή τους ως οπλιτών (…)» (άρθρο 6). Επιπλέον, στο άρθρο 14 (του ίδιου ΠΔ) αναφέρεται: «1. Ως υποψήφιοι Έφεδροι Αξιωματικοί (ΥΕΑ) και υποψήφιοι Σημαιοφόροι Επίκουροι Αξιωματικοί/Μάχιμοι (ΣΕΑ/Μ) επιλέγονται μόνο όσοι κρίνονται από άποψη σωματικής ικανότητας, πρώτης κατηγορίας (Ι/1) και έχουν ανάστημα ένα μέτρο και εξήντα πέντε εκατοστά (1,65 μ) και άνω».

Γεννάται η απορία για το γεγονός ότι ένας οπλίτης είναι ακατάλληλος για περαιτέρω φοίτηση σε στρατιωτική σχολή όταν δεν χαρακτηριστεί ως Ι/1 (Ικανότητας 1), όμως δεν τίθεται θέμα για την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων όταν είναι κατηγορίας Ι/2, Ι/3 ή και Ι/4.

Η στέρηση από τους υποψηφίους με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία) της δυνατότητας εισαγωγής τους στις Στρατιωτικές Σχολές, στις Σχολές της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, του Λιμενικού Σώματος με τον χαρακτηρισμό της μαθησιακής ιδιαιτερότητάς τους ως Ψυχικής Πάθησης που αποτελεί καταλυτικό αποτρεπτικό εμπόδιο στην προσπάθεια αυτή, φαντάζει ως υπερβολική και, πάντως, από όσα και παραπάνω κατατέθηκαν, δεν φαίνεται να στηρίζεται σε λογικά επιχειρήματα ούτε να τεκμηριώνεται σε ένα, έστω, λογικοφανές, πλαίσιο. Κάποιες εικασίες σχετικά με την ικανότητα των ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες, όπως η δυσλεξία, η δυσγραφία, η δυσαριθμησία, η δυσαναγνωσία, η δυσορθογραφία (και μάλιστα ήπιας μορφής) να έχουν, λόγου χάρη, την ικανότητα στόχευσης με όπλο, δεν φαίνεται να είναι ικανές από μόνες τους να τεκμηριώσουν τέτοιες ρατσιστικού τύπου διακρίσεις, αφού τα άτομα με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες έχουν τις ικανότητες και τις δυνατότητες να προσφέρουν αποτελεσματικά στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων σε πλήθος άλλων θέσεων.  Η ικανότητα αποτελεσματικής προσφοράς των υποψηφίων με ΕΜΔ από την υπηρέτηση στην θέση του Αξιωματικού δεν φαίνεται επίσης να μπορεί να αμφισβητηθεί για την Αστυνομία, την Πυροσβεστική ή το Λιμενικό Σώμα.

Ο περιορισμός των δικαιωμάτων πολιτών και, ειδικότερα, ο αποκλεισμός τους από τις Στρατιωτικές, τις Αστυνομικές, τις Σχολές της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, και του Λιμενικού Σώματος, δημιουργεί αισθήματα άδικης αντιμετώπισης των ατόμων αυτών από την πλευρά της Πολιτείας, ιδιαίτερα όταν ο αποκλεισμός αυτός δεν στηρίζεται με λογικά επιχειρήματα. Δεν στηρίζεται καν σε κάποιο επιχείρημα. Στοιχειοθετείται, βέβαια, νομοθετικά, από το ΠΔ 11/2014. Αν όμως κριθεί ότι τίθεται θέμα αδικίας ομάδας συμπολιτών μας, τότε – όσο μικρή ομάδα και αν είναι αυτή – στο πλαίσιο της άρσης της όποιας αδικίας θα πρέπει να τεθεί θέμα επανεξέτασης των όρων εισαγωγής στις Στρατιωτικές κλπ Σχολές για όποιους συμπολίτες μας θίγονται τα δικαιώματά τους. Και, πάντως, τα παιδιά με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες, όπως αυτή της δυσλεξίας, σίγουρα ούτε παιδιά κατώτερου Θεού είναι ούτε λιγότερο ικανά.

Άλλωστε, λέγεται ότι ο Στρατηγός του Αμερικανικού στρατού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο George Patton ήταν δυσλεκτικός, όπως και ο Βρετανός πολιτικός, αλλά και αξιωματικός του Αγγλικού στρατού Sir Winston Churchill, και αυτό μας λέει πολλά...

Πηγή: Άρθρο του Παντελή Γαλίτη

Οργανώστε τη σχολική τάξη
• Είναι σημαντικό ο μαθητής με ΔΕΠΥ να κάθεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δάσκαλο, στο πρώτο θρανίο για να μην έχει στο οπτικό του πεδίο τα άλλα παιδιά. Δεν πρέπει όμως να διαχωρίζεται από την υπόλοιπη τάξη.
• Το θρανίο του μαθητή είναι προτιμότερο να βρίσκεται μακριά από τον διάδρομο, τα παράθυρα και γενικά πηγές μηχανικού θορύβου για να αποφεύγονται οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα που του αποσπούν την προσοχή.
• Καλό είναι το παιδί με ΔΕΠΥ να κάθεται μαζί με έναν καλό μαθητή που να λειτουργεί σαν μοντέλο οργάνωσης και θετικής συμπεριφοράς.

Οργανώστε την παράδοση του μαθήματος με τρόπο που και να βοηθά το μαθητή με ΔΕΠΥ και να είναι χρήσιμη στα άλλα παιδιά.
• Πριν από τη παράδοση δώστε την κεντρική ιδέα ή λέξεις κλειδιά.
• Κάνετε σύντομες παρουσιάσεις ή σπάστε την ύλη σε μικρότερα κομμάτια.
• Απλοποιείστε τις σύνθετες έννοιες
• Αποφεύγετε τις σύνθετες εντολές
• Χρησιμοποιείστε όπου μπορείτε οπτικοακουστικό ή φωτογραφικό υλικό
• Επιδιώξτε την ενεργή συμμετοχή του μαθητή με ΔΕΠΥ στην παράδοση του μαθήματος, π.χ. μπορεί να γράφει τις λέξεις κλειδιά ή την κεντρική ιδέα του μαθήματος στον πίνακα.
• Όταν παραδίδετε ή δίνετε εξηγήσεις πρέπει να στέκεστε κοντά στο μαθητή με ΔΕΠΥ και να τον καθοδηγείτε σταθερά και διακριτικά.
• Διατηρείτε οπτική επαφή με τον μαθητή με ΔΕΠΥ και επικοινωνείτε μαζί του κατά τη διάρκεια της παράδοσης. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε το όνομά του ή να του δίνετε σημειώσεις σχετικά με τα βασικά σημεία του μαθήματος.
• Όταν γράφετε στον πίνακα μεγάλο όγκο πληροφοριών χρησιμοποιείστε εντονότερα χρώματα για τις βασικές έννοιες.

Προετοιμάστε ασκήσεις και διαγωνίσματα
• Τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρειάζονται βοήθεια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με το μέσο μαθητή. Τα περισσότερα όμως διστάζουν να τη ζητήσουν και είναι σημαντικό να τα ενθαρρύνετε να ζητούν.
• Σιγουρευτείτε ότι έχει καταλάβει τις οδηγίες πριν αρχίσει να γράφει.
• Αν χρειάζεται επαναλαμβάνετε τις οδηγίες με ήρεμο και θετικό τρόπο ή μπορείτε να βάλετε τον μαθητή με ΔΕΠΥ να τις επαναλάβει για σας.
• Είναι προτιμότερο να βάζετε σύντομα τεστ και να αποφεύγετε τα μεγάλα διαγωνίσματα.
• Χρησιμοποιείστε όπου είναι δυνατόν σχήματα και χρώματα.
• Δώστε στο μαθητή με ΔΕΠΥ μεγαλύτερο χρόνο για να ολοκληρώσει την εργασία του. Τον χρειάζεται.
• Επιβραβεύστε την ακρίβεια και όχι την ποσότητα.

Ενισχύστε την οργανωμένη συμπεριφορά
• Τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρειάζονται ένα εξαιρετικά δομημένο περιβάλλον προκειμένου να ανταποκριθούν θετικά. Καθιερώστε μια καθημερινή ρουτίνα στην τάξη.
• Γράψτε καθημερινά το πρόγραμμα στον πίνακα.
• Δείξτε στα παιδιά πόσο σημαντική θεωρείτε την οργάνωση, δίνοντάς τους 5 λεπτά την ημέρα, προκειμένου να οργανώσουν το θρανίο και τα βιβλία τους. Επιβραβεύστε καθημερινά την πιο οργανωμένη σειρά μαθητών.
• Επιβραβεύστε άμεσα τη σύμφωνη με τους κανόνες συμπεριφορά. Η επιβράβευση πρέπει να είναι συχνότερη από την τιμωρία.
• Υιοθετείστε ένα σύστημα ανταμοιβής για την ολοκλήρωση των εργασιών.
• Οι κανόνες συμπεριφοράς στην τάξη πρέπει να είναι σαφείς και απλοί.
• Παραμείνετε ήρεμοι, επαναλάβετε τον κανόνα όποτε χρειάζεται, αποφεύγοντας να έλθετε σε αντιπαράθεση με τον μαθητή.
• Μπορείτε επίσης να κάνετε μια συμφωνία σε ατομική βάση, με τη μορφή "συμβολαίου" με το μαθητή.
• Μπορείτε να θέσετε εβδομαδιαίους ή μηνιαίους στόχους, ανάλογα με τις ανάγκες του συγκεκριμένου μαθητή.
• Επαινέστε συγκεκριμένες συμπεριφορές, πχ πείτε συγχαρητήρια, έγραψες σωστά όλη την ορθογραφία, αντί να πείτε μπράβο.
• Να είστε σε επιφυλακή για την κίνηση που μπορεί να χρειάζεται ο μαθητής. Αν τον βλέπετε σε ανησυχία, μπορείτε να τον στέλνετε στο γραφείο να φέρει ορισμένα υλικά, πχ κιμωλίες. Η ολιγόλεπτη αυτή έξοδος από την τάξη λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης.
• Πριν φύγει, βεβαιωθείτε ότι έχει καταγράψει τις εργασίες που έχει για το σπίτι.
• Οι μαθητές με ΔΕΠΥ απογοητεύονται εύκολα. Το άγχος, η πίεση, η κούραση μπορούν να αναστείλουν τον αυτοέλεγχό τους και να οδηγήσουν σε κακή συμπεριφορά.

Ενισχύστε την κοινωνικοποίηση
• Είναι σημαντικό να συζητάτε στην τάξη για το σωστό τρόπο επίλυσης των διαφορών και των συγκρούσεων.
• Ενισχύστε τη σχέση του μαθητή με ΔΕΠΥ με τους συμμαθητές του.
• Μην τον μειώνετε μπροστά σε άλλους. Τόσο αυτός όσο και οι άλλοι ξέρουν ότι είναι σε μειονεκτική θέση και θα θεωρήσουν ότι τους δίνετε την άδεια να τον μειώσουν κι εκείνοι.
• Αποφύγετε να του θυμίζετε μπροστά σε άλλους ότι πρέπει να πάρει φάρμακο σε περίπτωση που βρίσκεται σε φαρμακευτική αγωγή.

Η παρουσία ενός παιδιού με ΔΕΠΥ μπορεί να ''διαλύσει'' την τάξη και να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στη διδασκαλία. Η δουλειά του δασκάλου είναι επίπονη, και συχνά γεμάτη άγχος, ματαίωση ακόμα και θυμό. Μην παίρνετε τη συμπεριφορά του παιδιού προσωπικά. Η ΔΕΠΥ είναι η αιτία. Με τη βοήθειά σας τα παιδιά μπορούν να μάθουν να ελέγχουν καλύτερα τη συμπεριφορά τους. Να είστε σε επαφή με τους γονείς. Είναι σημαντικό να συνεργάζεστε και να οργανώνετε κοινές στρατηγικές προσέγγισης και αντιμετώπισης προβλημάτων. Η συνεργασία αυτή δημιουργεί ένα ασφαλές, υποστηρικτικό πλαίσιο για το παιδί.

Πηγή: http://www.adhdhellas.org/ 

Πήρατε τη διάγνωση από το γιατρό σας ότι «το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ»; Τώρα μπορείτε να δώσετε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτηματικά που σας βασάνιζαν. Κάντε λοιπόν τα πρώτα σωστά βήματα για την αντιμετώπισή της:

• Μάθετε σε λεπτομέρειες τι είναι ΔΕΠΥ από έγκυρες πηγές, πώς εκφράζεται, ποια είναι η αιτιολογία της, πώς να τη διαχειρίζεστε, τι πορεία έχει και την πρόγνωση της. Η γνώση ποτέ δεν βλάπτει, τουναντίον, η άγνοια ταλαιπωρεί και σκοτώνει την προσωπικότητα του ατόμου. Αν κατανοήσετε γιατί το παιδί σας συμπεριφέρεται διαφορετικά και αποδεχτείτε αυτή την διαφορετικότητα, μπορείτε και να το βοηθήσετε αποτελεσματικά, συνεργαζόμενοι πάντα με τους ειδικούς.
  
  
• Κλείστε τα αυτιά σας σε προτροπές των συγγενών και φίλων για διάφορες θεραπευτικές πρακτικές. Ο γιατρός σας είναι ο μόνος υπεύθυνος να σας συστήσει την ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή που δεν είναι πάντα ή μόνο φαρμακευτική. Άλλωστε, η ΔΕΠΥ αντιμετωπίζεται από επιτελείο ειδικών που συνεργάζονται μεταξύ τους.
  
  
• Αναζητήστε βοήθεια για σας από έμπειρους στη ΔΕΠΥ ειδικούς, οι οποίοι θα σας υποδείξουν στρατηγικές που μπορούν να αλλάζουν συμπεριφορές και να βελτιώνουν τη σχέση σας με το παιδί σας.
  
  
• Δημιουργείστε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο για την οικογένεια μιλώντας για τη διαταραχή στο στενό σας περιβάλλον και στο σχολείο. Συνεργαστείτε μαζί τους. Βοηθείστε τους να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα του παιδιού σας.
  
  
• Απενοχοποιείστε τον εαυτό σας και το παιδί σας. Δε φταίει κανείς για τη διαταραχή. Μη νιώθετε απελπισμένοι ή ηττημένοι.
  
  
• Διερευνήστε τις φιλοδοξίες σας. Μήπως είναι υπερβολικές; Σ’ αυτή την περίπτωση χαμηλώστε τον πήχυ. Μην έχετε όμως και αρνητικές προσδοκίες. Οραματιστείτε το καλύτερο που μπορείτε. Το παιδί σας όπως και κάθε άνθρωπος έχει δυνατά στοιχεία, τα οποία πρέπει να το βοηθήσετε να τα ανακαλύψει, να τα δουλέψει και να τα εκμεταλλευτεί για το δικό του καλό.
  
  
• Μην κάνετε συγκρίσεις και μη δίνετε έμφαση στον ανταγωνισμό. Δεν βοηθάνε. 
  
  
• Ενθαρρύνετε το παιδί σας, στηρίξτε το και δείξτε του ότι το αγαπάτε όπως είναι, γι αυτό που είναι, χωρίς προϋποθέσεις και όρους. Έτσι το βοηθάτε να χτίσει την αυτοεκτίμησή του.

Πηγή: ADHD Hellas