Εκφοβισμός είναι όταν κάποιος εκφοβίζει ή προκαλεί βλάβη σε άλλο πρόσωπο με συγκεκριμένο σκοπό. Τα θύματα του εκφοβισμού μπορούν να δεχτούν επίθεση λεκτική, σωματική ή συναισθηματική και συχνά απειλούνται και φοβούνται. Ο εκφοβισμός δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα ατυχές αλλά αναπόφευκτο μέρος της σχολικής ζωής. Κανένα παιδί δεν αξίζει να εκφοβισθεί - είναι απαράδεκτη συμπεριφορά και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για το θύμα.

1. Ο εκφοβισμός στο σχολείο μπορεί να περιλαμβάνει:
   • λεκτική παρενόχληση - πρόσωπο με πρόσωπο, μέσω τηλεφώνου, κειμένου ή μέσω διαδικτύου
   • χτύπημα, τράβηγμα μαλλιών και κλωτσιές
   • διάδοση φημών
   • καταστροφή αγαθών
   • αποκλεισμό από παιχνίδι ή από κοινωνικές εκδηλώσεις και δίκτυα
   
   
   
2. Πώς μπορώ να καταλάβω αν το παιδί μου είναι θύμα εκφοβισμού;
   Το παιδί σας μπορεί να μην σας πει ότι είναι θύμα εκφοβισμού. Εντούτοις, μπορεί να παρατηρήσετε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του, όπως:
   • απροθυμία να πάει στο σχολείο
   • αίσθημα αδιαθεσίας, συχνά με πονοκέφαλο
   • ανησυχία
   • επιθετικότητα εναντίον σας ή άλλων στην οικογένειά σας
   • υπνηλία
   • ξυπνήματα τη νύχτα
   • να λείπουν ή να έχουν υποστεί ζημιά ορισμένα πράγματά του
   
   
   

3. Τι πρέπει να κάνω εάν το παιδί μου είναι θύμα εκφοβισμού;
   Αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού, μην το αγνοείτε! Βρείτε μια ήσυχη στιγμή για να μιλήσετε στο παιδί σας. Εξηγήστε ότι ο εκφοβισμός είναι απαράδεκτος και ότι κανένας δε θα έπρεπε να έρχεται αντιμέτωπος με αυτόν. Υποσχεθείτε ότι θα κάνετε ό,τι μπορείτε για να το σταματήσετε. Κάντε ένα ραντεβού για να δείτε το δάσκαλο του παιδιού σας το συντομότερο δυνατό. Χρήσιμες συμβουλές για τη συνάντηση:
   
   • Αποφασίστε τι θέλετε να πείτε και τι θέλετε να επιτύχετε από τη συνάντηση προτού πάτε.
   • Προσπαθήστε να παραμείνετε ήρεμοι ακόμα κι αν αισθανθείτε θυμωμένοι και συναισθηματικοί.
   • Μην κατηγορείτε τον δάσκαλο - αυτός ή αυτή μπορεί να αγνοεί τον εκφοβισμό.
   • Δώστε συγκεκριμένα παραδείγματα για το πώς το παιδί σας εκφοβίζεται.
   • Ρωτήστε ποια είναι η πολιτική κατά του εκφοβισμού του σχολείου.
   • Συζητήστε το πώς θα δράσει ο δάσκαλος.
   • Διαλέξτε να συναντηθείτε ξανά εντός δύο εβδομάδων για να συζητήσετε την πρόοδο.
   • Εάν είστε δυσαρεστημένοι με τον τρόπο με τον οποίο ο καθηγητής του παιδιού σας αντιμετωπίζει την κατάσταση - είτε στη σύσκεψη είτε μετά από τη δράση του σχολείου - πραγματοποιήστε ένα ραντεβού για να δείτε τον διευθυντή και να περάσετε από την ίδια διαδικασία που περιγράφεται παραπάνω.
   
   
   

4. Τι πρέπει να κάνω εάν το παιδί μου είναι "ο θύτης";
   Εάν υποπτεύεστε ότι το παιδί σας εκφοβίζει ένα άλλο παιδί ή άλλα παιδιά, μην το αγνοείτε! Ένα παιδί που εκφοβίζει άλλους συχνά έχει προβλήματα με τον εαυτό του. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι μπορεί να προκαλεί αυτή τη συμπεριφορά και να σκεφτείτε τι συμβαίνει στο δικό σας σπίτι. Ο εκφοβισμός μπορεί να είναι διακριτικός, επομένως παρακολουθήστε προσεκτικά τη συμπεριφορά του παιδιού σας.
   
   

Σκεφτείτε τα ακόλουθα:

• Το παιδί σας περνάει μια δύσκολη στιγμή;
• Το παιδί σας αισθάνεται ότι έχει παραβλεφθεί ή επισκιαστεί;
• Μπορεί το παιδί σας να αντιγράφει τη συμπεριφορά κάποιου άλλου - ίσως έναν ενήλικα ή μεγαλύτερο αδερφό στο σπίτι;
• Μήπως άλλα μέλη της οικογένειάς σας χρησιμοποιούν επιθετικότητα ή δύναμη για να πάρουν αυτό που θέλουν;
• Επιτρέπετε στο παιδί σας να χρησιμοποιεί επιθετικότητα ή δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει από άλλους ανθρώπους;
• Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας καταλαβαίνει ότι ο εκφοβισμός είναι απαράδεκτος. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να είναι φιλικό, κατανοητό και ευγενικό σε άλλους. Προσπαθήστε να ενισχύσετε τις φιλίες καλώντας άλλα παιδιά στο σπίτι σας, αλλά προσέξτε για τυχόν σημάδια εκφοβισμού.

Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή που τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού ολοένα και αυξάνονται, ενώ ταυτόχρονα οι γονείς, το σχολικό περιβάλλον , η κοινωνία δείχνουν να αγνοούν ή να κλείνουν τα μάτια ''παγωμένοι'' μή μπορώντας να πάρουν δραστικά μέτρα. Κάθε φορά που ακούμε για μία απόπειρα αυτοκτονίας , μουδιάζουμε και ευχόμαστε να μη συμβεί ποτέ στο δικό μας παιδί, ψάχνουμε θύτες και αιτίες. Ενώ θα έπρεπε να αναλαβουμε αμέσως δράση! Να μιλήσουμε στο παιδί μας, να του εξηγήσουμε τι είναι σωστό και τι λάθος. Να είμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση και κάθε φορά που βλέπουμε κάποιο ''σημάδι'' να κινητοποιούμαστε, να μην περιμένουμε κάποιο ''κακό'' να μας ξυπνήσει. Ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης και των πολλών μηνυμάτων, αλλά κατά πόσο τα φλιτράρουμε όλα αυτά τα μηνύματα και δισφαλίζουμε ότι αυτά που λαμβάνουν τα παιδιά μας είναι τα σωστά; 

Κανένα παιδί δεν γεννιέται καλό ή κακό. Τα παιδιά χρειάζονται, φροντίδα (όχι μόνο υλική), αγάπη, καθοδήγηση και διαπαιδαγώγηση! Όταν μιλάμε στα παιδιά για αξίες, σωστές συμπεριφορές, εκτίμηση και σεβασμό, όταν έχουμε ως γονείς τις ''κεραίες μας ανοιχτές'' σε κάθε τι που συμβαίνει και αντί να το αγνοούμε κοιτάμε τη ρίζα του προβλήματος και το καταστέλλουμε , τότε και ο σχολικός εκφοβισμός θα αρχίσει να καταστέλλεται και φαινόμενα σχολικής βίας να εκλείπουν.