Όπως γνωρίζουμε οι χρησιμοποιούμενες λέξεις δεν είναι ουδέτερες. Από πολλές με παραπλήσιο περιεχόμενο, κατά κανόνα επιλέγουμε εκείνες που ταιριάζουν καλύτερα στη γενικότερη κοσμοθεωρητική μας προσέγγιση και την ιδεολογική σκοπιά που υιοθετούμε. Από την άλλη οι χρησιμοποιούμενοι κάθε φορά όροι υποβάλλουν και επιβάλλουν τρόπους διαχείρισης καταστάσεων και ορισμένου τύπου λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα.

Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι έκτακτο στο σχολείο – δυο μαθητές τσακώνονται, κάποιος κάνει μια σκανταλιά ή μια ζημιά, μαθητής ή μαθήτρια παραβιάζει σχολικό κανόνα – ποια είναι η συνέχεια; Πώς απαντάμε στα σχολεία σε τέτοιες προκλήσεις; Αναρωτιόμαστε τι πιθανόν κάνουμε λάθος; Ποιες είναι οι ανάγκες των παιδιών που κρύβονται πίσω από τέτοιες εκδηλώσεις; Κάποιες φορές ναι. Πολλές φορές όμως, οι προσπάθειες μας επικεντρώνονται στην αναζήτηση του ενόχου για να τιμωρηθεί δίκαια και ανάλογα με το πειθαρχικό του ολίσθημα και εξαντλούνται σε αυτό. Είναι φανερό ότι η συζητούμενη λογική έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνα που έχει ο τρόπος που σκέφτεται και δρα ο αστυνομικός και ο δικαστής. Με τον ενθουσιασμό του ντετέκτιβ και την αυστηρότητα του δικαστή, πολλοί εκπαιδευτικοί επιδίδονται στο κυνήγι του ενόχου, καταφεύγοντας όχι μόνο στις πρακτικές των παραπάνω ειδικών αλλά και στην ορολογία που αυτοί χρησιμοποιούν στη δουλειά τους.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι οι όροι αυτοί έχουν ένα εννοιολογικό φορτίο, που, ακόμη και αν είναι κατάλληλο – πράγμα αμφίβολο – για το χώρο της εγκληματικής συμπεριφοράς με τον οποίο ασχολούνται δικαστές και αστυνομικοί, σίγουρα δεν είναι κατάλληλο για το σχολείο. Οι όροι ένοχος-αθώος, θύτης-θύμα, τιμωρία, ποινές, ποινολόγιο, ποινή με αναστολή, ανάκριση, απολογία, ομολογία, μάρτυρας κλπ. είναι ακατάλληλοι για το σχολείο, διότι και μόνο η χρήση τους συμπαρασύρει σε μια στάση, αντιμετώπιση και μεταχείριση των σχολικών προβλημάτων και των μαθητών που είναι ανάλογες του αστυνομικού και δικαστικού πνεύματος, του τρόπου που αντιλαμβάνονται και δραστηριοποιούνται στο χώρο τους οι λειτουργοί του νόμου και της τάξης. Η λογική της αντιμετώπισης του εγκλήματος έχει παρεισφρήσει στο σχολείο, το οποίο έτσι συχνά ενεργεί, σε κάθε έκτακτη κατάσταση, με μια λογική στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η αναζήτηση του ενόχου, η ανακάλυψη και η τιμωρία του.

Η αναζήτηση όμως του ενόχου δεν έχει παιδαγωγική νομιμοποίηση. Αντιθέτως αντιστρατεύεται την παιδαγωγική λογική. Το ενδιαφέρον του αστυνόμου ή του δικαστή έχει ως επίκεντρο τον κολασμό του ενόχου. Ο αστυνόμος ή ο δικαστής εστιάζει στο δίπολο αθώος – ένοχος, καλός – κακός, θύτης – θύμα. Παιδαγωγικά αυτό είναι λάθος. Αν και δεν είναι αδιάφορα τα γεγονότα, κεντρική επιδίωξη του σχολείου δεν είναι, δεν πρέπει να είναι, η ανακάλυψη του ενόχου και η απόδοση επίσημης ετικέτας. Βεβαίως ενδιαφέρει ποιος έκανε, τι και γιατί, αλλά όχι για να καταλήξουμε στην επίδειξη του ενόχου, αυτού που θα πρέπει να χρεωθεί την ευθύνη κάποιας πράξης για να αποδοκιμαστεί. Τα γεγονότα, οι πράξεις και οι προθέσεις ενδιαφέρουν κυρίως για να εκτιμηθεί ποιες είναι οι ανάγκες κάθε παιδιού, πώς μπορεί το σχολείο να ανταποκριθεί  καλύτερα σ' αυτές και τι θα ήταν σκόπιμο σε κάθε περίσταση να γίνει.

Βέβαια το τι χρειάζεται να γίνει δεν είναι κάτι απλό, αφού διαφέρει ανάλογα με τη σκοπιά που κάποιος προσεγγίζει το θέμα. Έτσι στο τι χρειάζεται από τη σκοπιά του σχολείου μοιραία εμπλέκονται οι ανάγκες λειτουργίας του σχολείου ως θεσμού και η προσαρμογή του παιδιού στις ανάγκες αυτές. Είναι ανάγκη λοιπόν να ξεκαθαριστεί ο στόχος. Τι παρεμβάσεις χρειάζεται το παιδί για να επιτευχθεί τι;

Ποια είναι, ποια πρέπει να είναι η παιδαγωγική στόχευση όταν λαμβάνεις παιδαγωγικά μέτρα;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να είναι με λίγα λόγια: κοινωνική προσαρμογή με σεβασμό στις ατομικές ιδιαιτερότητες – που δε θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αναγκαίο κακό, αλλά μάλλον ως η προσωπική συνεισφορά και ο προσωπικός πλούτος κάθε παιδιού – φροντίζοντας δηλαδή αυτή η προσαρμογή να μη γίνεται ισοπεδωτικά, ώστε να μην αγνοούνται οι προσωπικές ανάγκες κάθε μαθητή ή μαθήτριας.  Μια προσαρμογή που αφενός θα εξασφαλίζει τις κατάλληλες συνθήκες συμβίωσης και δημιουργικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των εκπαιδευτικών παραγόντων, ταυτόχρονα όμως ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών, με εξασφάλιση συνθηκών ψυχικής ικανοποίησης και ευημερίας.

------------------------------------------------------

Δε χρειάζεται όμως να γίνουν κατανοητοί οι κανόνες και να εξασφαλίζεται συμμόρφωση σε αυτούς; Και βέβαια χρειάζεται. Εξάλλου, το σχολείο έχει την ευθύνη και μοιραία ρίχνει το βάρος του σε αυτό το κομμάτι. Δεν αποτελεί δομή ψυχικής υποστήριξης, ώστε να ασχολείται με τα ιδιαίτερα ψυχολογικά προβλήματα των παιδιών και πολύ περισσότερο να τα επιλύει. Σίγουρα όμως δεν μπορεί να τα αγνοεί. Και σίγουρα δε θα πρέπει να λειτουργεί κατά τρόπο που θα συμβάλλει στη δημιουργία τέτοιων προβλημάτων.

Επιτυχημένη κοινωνικοποίηση και ψυχική ισορροπία είναι από πολλές απόψεις πλευρές του ίδιου νομίσματος και σε κάθε περίπτωση συνδέονται εντονότατα μεταξύ τους. Οι ήπιοι τρόποι προσαρμογής είναι απαραίτητοι για την αποφυγή καταστάσεων σύγκρουσης και μονιμότερης αντιπαράθεσης του παιδιού προς τους ποικίλους φορείς εξουσίας, από τον γονέα μέχρι το σχολείο ή το κράτος. Απαραίτητο είναι επίσης να γίνεται η προσαρμογή με τους χρόνους και τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού και βέβαια χωρίς στιγματιστικές διαδικασίες που είναι πολύ επικίνδυνες. Εάν το παιδί στιγματιστεί, περιθωριοποιηθεί, χαρακτηριστεί με ετικέτα μειονεξίας (ένοχος, κακός, θύτης), η πιθανότερη κατάληξη θα είναι να υιοθετήσει μια τέτοια ετικέτα και τους ρόλους που της αντιστοιχούν. Τότε το σχολείο λειτουργεί αντιπαιδαγωγικά, ενισχύοντας την περιθωριοποίηση των πιο «δύσκολων», των ψυχολογικά και κοινωνικά αδύναμων μαθητών. Αντί να φροντίζει να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και αυτοεικόνα των μαθητών που έχουν ελλείμματα, καταλήγει να ενισχύει τις αρνητικές πλευρές τους, τα ελλείμματα και τις αδυναμίες τους, δημιουργώντας ένα μαθητικό περιθώριο, που προορίζεται να επιτελέσει όλες εκείνες τις λειτουργίες που κάθε κοινωνικό περιθώριο επιτελεί. 

Στο σχολείο συχνά παρασυρόμαστε από τη λογική του ποινικού σωφρονισμού και μερικές φορές επιδιώκουμε την τιμωρία ως ανταπόδοση κακού, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο θιγείς μαθητής ή εκπαιδευτικός από την «κακιά» πράξη ενός μαθητή και να αποκατασταθεί η διασαλευθείσα ηθική τάξη και ισορροπία. Η ποινή όμως στο σχολείο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί παρά μόνο ως παιδαγωγικό μέσον. Αυτό σημαίνει ότι πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να υπηρετεί το συμφέρον του τιμωρούμενου. Και ποιο είναι το συμφέρον του τιμωρούμενου; Προφανώς είναι η καλύτερη ένταξή του στο σχολικό περιβάλλον και ευρύτερα στην κοινωνία. Το παιδί βεβαίως λογίζεται ως πρόσωπο υπό διαμόρφωση. Επομένως πρέπει να κοινωνικοποιηθεί κατάλληλα και η ποινή μόνο μέσα στα πλαίσια της εξυπηρέτησης των αναγκών μιας επιτυχημένης κοινωνικοποίησης έχει νόημα.

Η επικινδυνότητα της σχολικής τιμωρίας

Ένας κίνδυνος είναι να προκαλέσει αντιστάσεις, με αποτέλεσμα όχι απλά το παιδί να ξεφύγει και να καταφέρουμε να επιτείνουμε ή να μονιμοποιήσουμε την απόκλισή του από τα αποδεκτά πρότυπα συμπεριφοράς, αυτά που το σχολείο επιχειρεί να του μεταδώσει, αλλά και να του προκαλέσει αποστροφή και μονιμότερη σύγκρουση με την επίσημη κοινωνία στρέφοντάς το σε περιθωριακές ομάδες και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Ένας δεύτερος κίνδυνος που συνδέεται με τον πρώτο, χωρίς πάντως να ταυτίζεται με αυτόν,  είναι ότι με την τιμωρία το παιδί κινδυνεύει να σχηματίσει μια κακή εικόνα για τον εαυτό του, μια αρνητική εικόνα, την εικόνα του δύσκολου, του προβληματικού, του βίαιου, του κακού. Η ποινή λοιπόν στο σχολείο πρέπει να χρησιμοποιείται με παιδαγωγική ευαισθησία – το ζήτημα της ποινής και του ποινικού συστήματος είναι πολύ ευρύτερο, αλλά δε θα το λύσουμε εδώ.

Πότε μπορεί να είναι παιδαγωγικά χρήσιμη η ποινή

Όταν λέμε ότι πρέπει να γίνεται παιδαγωγική χρήση της ποινής, αυτό σημαίνει ότι: πρώτον, πρέπει να χρησιμοποιείται για το καλό του τιμωρούμενου. Όχι για εξουδετέρωσή του, όχι για περιθωριοποίησή του, όχι για να αποτελέσει το παράδειγμα προς αποφυγήν, όχι για να φοβηθούν οι άλλοι, όχι για να διατηρηθεί η σχολική ισορροπία. Δε δικαιολογείται επομένως, παρά μόνον ως ένας τρόπος να γίνει σαφέστερος ένας κανόνας, να βοηθηθεί το παιδί να αντιληφθεί τον κανόνα, να ταρακουνηθεί ώστε να μπορέσει να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα, τη λειτουργία, την αξία του κανόνα και κυρίως της αξίας την οποία στηρίζει και προστατεύει ο κανόνας. Η τιμωρία μπορεί να γίνει αποδεκτή παιδαγωγικά, μόνο ως επιβοηθητική της χάραξης ορίων και της ενίσχυσής τους. Αν όμως η ύπαρξη των ορίων είναι αναγκαία, απαραίτητο είναι ταυτόχρονα να μην μπερδεύουμε τα όρια με την τιμωρία. Η αναγκαιότητα της ύπαρξης πλαισίου και κανόνων συχνά συγχέεται με την τιμωρητικότητα. Άλλο όμως κανόνας, άλλο τιμωρητικό πνεύμα.

Οι κανόνες είναι απαραίτητοι διότι:

1ον) Επιτρέπουν τη συλλογική δράση και τη συνεργασία, η οποία αλλιώς θα ήταν ανέφικτη

2ον) Δίνουν προσανατολισμό και νόημα στη δράση και αξία στο σκοπό. Έτσι ο κανόνας ότι δεν επιτρέπεται η καταφυγή σε πράξεις ή εκφράσεις που προσβάλλουν τους συνανθρώπους μας, υποδεικνύει, αναδεικνύει και στηρίζει την αξία του ανθρώπου και του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι περισσότερο συμμορφωτικός είναι ο έπαινος και η επιβράβευση, παρά η τιμωρία και η επιτίμηση. Πάντα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η μάθηση δεν επιτυγχάνεται με τον εξαναγκασμό ή πολύ περισσότερο με την τιμωρία Γενικά, όταν υπάρχει πρόβλημα, είναι προτιμότερη η αποδοκιμασία της συμπεριφοράς ή η λήψη μέτρων αποκατάστασης του απαιτούμενου κλίματος, παρά η τιμωρία. Η τιμωρία μόνο ως εξαίρεση έχει νόημα και αποτέλεσμα επωφελές και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πλήττει την ηθική υπόσταση και ακεραιότητα του μαθητή, υπονομεύοντας έτσι την αυτοεικόνα του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι αν ο μαθητής αποκτήσει αρνητική αυτοεικόνα αργά ή γρήγορα θα διαμορφώσει συνείδηση και συμπεριφορά ανάλογη.

Η ποινή μπορεί να έχει θετική συμβολή στη διευκρίνηση και την ενίσχυση του πλαισίου και των ορίων στη συμπεριφορά, όταν το παιδί αισθάνεται ότι με την ποινή αποδοκιμάζεται η συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι αυτό το ίδιο. Όταν αισθάνεται ότι γίνεται για το καλό του και όχι για να του κάνει κακό. Όταν αισθάνεται ότι, ανεξάρτητα από την ποινή, το αγαπούν και το εκτιμούν. Όταν η αποδοκιμασία της συγκεκριμένης συμπεριφοράς συνοδεύεται από παράλληλη ενίσχυση των θετικών στοιχείων της αυτοεικόνας του, εστιάζοντας σε αυτά με θετικό πνεύμα.

Αναπλαισιώνοντας ο εκπαιδευτικός την κατάσταση μπορεί να προβάλει τις θετικές πλευρές της στάσης του μαθητή. Κατανοώντας τα υποκειμενικά κίνητρα του μαθητή πρέπει να ανακαλύψει τη βαθύτερη ανάγκη που κρύβεται πίσω από την αρνητική συμπεριφορά και να προσπαθήσει να του υποδείξει θετικούς τρόπους διεκδίκησης και ικανοποίησης της ανάγκης. Επιπλέον βοηθώντας το παιδί να καταλάβει τα κίνητρα της συμπεριφοράς του “αντίπαλου” συμμαθητή, μπορεί να τον οδηγήσει σε κατανόηση μέσω της ενσυναίσθησης. Η ανανοηματοδότηση στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να οδηγήσει σε επίλυση της σύγκρουσης. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η έκφραση της εμπιστοσύνης στην καλή διάθεση του μαθητή – στη  λογική ότι η αρνητική συμπεριφορά στηρίζεται σε πλάνη και όχι σε κάποια υποτιθέμενη «κακότητα».

Η πεποίθηση και η εξωτερίκευσή της με τη μορφή μάλιστα της βεβαιότητας για την καλή πίστη του μαθητή, ή ακόμη περισσότερο για τη δέσμευσή του, σε κάποιες περιπτώσεις, να συνεργαστεί και να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος, είναι πολύ σημαντική, αφού μπορεί να τον μετατρέψει από παράγοντα ανωμαλίας  σε πολύτιμο αρωγό και συνεργάτη.

Από τις 14 Μαΐου και ώρα 10:00 έως τις 31 Μαΐου 2018 και ώρα 14:00 θα μπορούν οι μαθητές/τριες που επιθυμούν να εγγραφούν, να ανανεώσουν την εγγραφή τους ή να μετεγγραφούν σε οποιαδήποτε τάξη Δημοσίων Ημερησίων και Εσπερινών ΓΕ.Λ. -ΕΠΑ.Λ. για το σχολικό έτος 2018-2019, να υποβάλλουν «Ηλεκτρονική Αίτηση Εγγραφής - Δήλωση Προτίμησης».

Οι αιτήσεις γίνονται μέσω της εφαρμογής e-εγγραφές στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://e-eggrafes.minedu.gov.gr, συμπληρώνοντας όλα τα απαραίτητα στοιχεία.

Δείτε την εγκύκλιο

Προκήρυξη Διαγωνισµού Επιλογής Σπουδαστών/τριών Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυµάτων (ΑΣΕΙ), [Ευελπίδων (ΣΣΕ), Ναυτικών Δοκίµων (ΣΝ∆), Ικάρων (ΣΙ), Αξιωµατικών Σωµάτων (ΣΣΑΣ), Αξιωµατικών Νοσηλευτικής (ΣΑΝ)] και των Ανωτέρων Στρατιωτικών Σχολών Υπαξιωµατικών (ΑΣΣΥ), [Στρατού Ξηράς (ΣΜΥ), Πολεµικού Ναυτικού (ΣΜΥΝ) και Πολεµικής Αεροπορίας (ΣΜΥΑ)]

Κοινοποιείται προς γνώση και ενέργεια η «Προκήρυξη ∆ιαγωνισµού Επιλογής Σπουδαστών/τριών Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυµάτων (ΑΣΕΙ), [Ευελπίδων (ΣΣΕ), Ναυτικών ∆οκίµων (ΣΝ∆), Ικάρων (ΣΙ), Αξιωµατικών Σωµάτων (ΣΣΑΣ), Αξιωµατικών Νοσηλευτικής (ΣΑΝ)] και των Ανωτέρων Στρατιωτικών Σχολών Υπαξιωµατικών (ΑΣΣΥ), [Στρατού Ξηράς (ΣΜΥ), Πολεµικού Ναυτικού (ΣΜΥΝ) και Πολεµικής Αεροπορίας (ΣΜΥΑ)], ακαδηµαϊκού έτους 2020 - 21».

Στα ΑΣΕΙ–ΑΣΣΥ, είναι δυνατή η εισαγωγή υποψηφίων ως επιλαχόντες για πλήρωση τυχόν κενών θέσεων, οι οποίες δηµιουργούνται λόγω µη παρουσίασης, παραίτησης, αποµάκρυνσης ή αποχώρησης των υποψηφίων που έχουν κριθεί εισακτέοι στις Σχολές αυτές, βάσει των αποτελεσµάτων που κυρώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευµάτων (ΥΠΑΙΘ). 

Σας ενημερώνουμε ότι η διαδικασία Υποβολής Ηλεκτρονικής Αίτησης των υποψηφίων για τα ΑΣΕΙ-ΑΣΣΥ για το Ακαδημαϊκό Έτος 2020 - 2021, θα λάβει χώρα στις εξής ημερομηνίες:

• Έλληνες εσωτερικού: 13/05/2020 έως 29/05/2020

• Έλληνες εξωτερικού: 08/07/2020 έως 22/07/2020

Η υποβολή αιτήσεων κατάταξης σε Στρατιωτικές Σχολές, λαμβάνει χώρα μία (1) φορά ετησίως σε ημερομηνίες που ανακοινώνονται σε σχετική εγκύκλιο που εκδίδεται γι' αυτό το σκοπό και αναρτάται στην εφαρμογή «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» καθώς και στον παρόντα ιστότοπο. Κατά την εν λόγω περίοδο, απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο στην εφαρμογή είναι ο κωδικός υποψηφίου, ο οποίος παρέχεται στον υποψήφιο από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Δείτε ολόκληρη την προκήρυξη εδώ

Στην προκήρυξη του Πυροσβεστικού Σώματος για τις Πανελλήνιες 2020 επισημαίνεται ότι οι υποψήφιοι που επιθυμούν να εισαχθούν σε Σχολή της Πυροσβεστικής Ακαδημίας πρέπει να υποβάλουν ηλεκτρονικά αίτηση-υπεύθυνη δήλωση για τη συμμετοχή στο Διαγωνισμό στην ιστοσελίδα του Πυροσβεστικού Σώματος www.fireservice.gr.

Στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα τέθηκε σε λειτουργία ειδική εφαρμογή για τις Πανελλήνιες 2020 από σήμερα Πέμπτη 28 Μαΐου 2020. Η εφαρμογή θα παραμείνει ανοικτή μέχρι και τις 4 Ιουνίου 2020 (ημέρα Πέμπτη), συμπεριλαμβανομένου του Σαββατοκύριακο που μεσολαβεί. Μετά την ημερομηνία αυτή δεν θα είναι δυνατή η υποβολή της αίτησης – υπεύθυνης δήλωσης για τις Πανελλήνιες 2020.

Δείτε την προκήρυξη για τις Πανελλήνιες 2020 με τις προϋποθέσεις, τα προσόντα και τις διαδικασίες εδώ

Ο όρος αυτοεκτίμηση είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο, καθώς συντελεί στην εξασφάλιση της ψυχικής μας ισορροπίας. Η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας διαμορφώνει τα ενδιαφέροντα, τις προσπάθειες και τις κινήσεις μας. Συνεπώς, η στάση μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους καθορίζεται από την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας.

Τι είναι η αυτοεκτίμηση;

Είναι η συναίσθηση της ικανότητάς μας να ανταποκρινόμαστε ικανοποιητικά στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και η επίγνωση της σημαντικότητάς μας ως ιδιαίτερο & ξεχωριστό πρόσωπο. Από πότε αναπτύσσεται η αυτοεκτίμηση; Η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης είναι μια συνεχής διαδικασία που ξεκινά από τη βρεφική κιόλας ηλικία κι εξελίσσεται στην παιδική, εφηβική και ενήλικη ζωή. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης διαδραματίζει αρχικά η οικογένεια. Έπεται το σχολείο και οι ομάδες συνομήλικων.

Το πρώτο έτος της ζωής του παιδιού είναι ιδιαίτερα κρίσιμο στην ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού. Το βρέφος ξεχωρίζει πλέον τον εαυτό του από τη μητέρα του ως μια οντότητα αυτόνομη, η οποία μπορεί να λειτουργεί ακόμα κι όταν η μητέρα του είναι απούσα. Η ικανοποίηση των βασικών αναγκών του βρέφους οικοδομούν την αρχική του αυτοεκτίμηση. Επόμενος σημαντικός σταθμός στη διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης αποτελεί η παιδική ηλικία, όπου ενθαρρύνεται η ανάληψη πρωτοβουλιών, η αίσθηση της αποτελεσματικότητας και της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων που θα το οδηγήσουν σταδιακά προς την αυτονομία.

Στην εφηβεία, αξίζει να διαφοροποιήσουμε τη χαμηλή αυτοεκτίμηση από τις φυσιολογικές ανασφάλειες & αμφιβολίες των εφήβων, στην προσπάθεια αναζήτησης προσωπικής ταυτότητας.

Χαρακτηριστικά παιδιών με χαμηλή αυτοεκτίμηση:

• Αυτοαναφορά με αρνητικούς χαρακτηρισμούς.
• Εστιασμός στην αρνητική διάθεση.
• Ενάσκηση σκληρής κριτικής.
• Φτωχές σχολικές επιδόσεις.
• Κοινωνικές δυσκολίες.
• Δυσκολία στην προσαρμογή.
• Αποφυγή προκλήσεων & ανάληψη ευθυνών.
• Κοινωνικές δυσκολίες.
• Αίσθηση αδυναμίας, υπερευαισθησίας, υπερβολικού άγχους.
• Υποχωρητικότητα, παθητικότητα, ανάγκη επιβεβαίωσης.
• Χαμηλή ανοχή στη ματαίωση.
• Αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.
• Υιοθέτηση παραβατικών συμπεριφορών.

Χαρακτηριστικά παιδιών με υψηλή αυτοεκτίμηση:

• Χαρά στην επαφή με τους άλλους.
• Μπορούν να ζητάνε βοήθεια.
• Εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις, τις σκέψεις & τα συναισθήματά τους.
• Άνεση σε ατομικές & ομαδικές δραστηριότητες.
• Αναλαμβάνουν ρίσκα & έχουν καλή προσαρμοστικότητα.
• Αντέχουν την «αποτυχία».
• Επιτυγχάνουν τους στόχους τους.
• Αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με σθένος & πείσμα, προσπαθώντας να βρουν λύσεις.
• Διαθέτουν αποφασιστικότητα & είναι ανοιχτά στις προκλήσεις.
• Αναλαμβάνουν την ευθύνη τους.
• Αισθάνονται ασφαλή.
• Είναι ευτυχισμένα.

Ιδέες & τρόποι για ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του παιδιού μας:

• Δώστε επιλογές.
• Κρατήστε τους φόβους σας «υπό έλεγχο» & μη γίνεστε υπερπροστατευτικοί.
• Θέστε όρια και καθοδηγήστε το.
• Δώστε του υπευθυνότητες και συμπεριλάβετέ το σε καθημερινές απλές οικογενειακές αποφάσεις.
• Μάθετε στο παιδί ότι κανείς δεν είναι τέλειος.
• Μην το συγκρίνετε.
• Νιώστε υπερήφανοι γι’ αυτό & βοηθήστε το να νιώθει μοναδικός, χωρίς όμως να υπερβάλλετε και στα λεγόμενά σας.
• Εμπιστευτείτε το.
• Ενισχύστε τα ταλέντα του.
• Αποφύγετε τα αρνητικά σχόλια για την επίδοσή του.
• Ενθαρρύνετε, όταν δυσκολεύεται.
• Χαρακτηρίστε τη συμπεριφορά του κι όχι το ίδιο το παιδί.
• Δώστε προσοχή στα λεγόμενά του και ενθαρρύνετέ το να εκφράζει τις απόψεις του.
• Προτρέψτε το να πειραματιστεί με διάφορα χόμπι και δραστηριότητες.
• Διευκολύνετε τη δημιουργία κοινωνικών/φιλικών σχέσεων.

Θυμηθείτε ότι, εσείς, ως γονείς, αποτελείτε τη βασική του αναφορά και είστε ό, τι πολυτιμότερο έχει στη ζωή του. Επομένως, η δική σας συμπεριφορά είναι πολύ σημαντική για την διαμόρφωση της δικής του, για την καλλιέργεια του συναισθήματός του και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ας βοηθήσουμε το παιδί μας να δεχθεί τα προτερήματα και τις αδυναμίες του, να ανακαλύψει τη μοναδικότητά του και να την αγαπήσει!

Πηγή: αποσπάσματα από ένα άρθρο της κας. Βίκυς Τσατσανύφου,  Ψυχολόγος – Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Οι πρόοδοι στην τεχνολογία διεισδύουν σχεδόν σε όλους τους τομείς της επιστήμης, ενώ η νανοτεχνολογία προσφέρει συγκεκριμένα νέες και καινοτόμες λύσεις σε ένα ευρύ φάσμα τομέων λόγω του μικρού μεγέθους της.Η νανοεπιστήμη ασχολείται με τα απείρως μικρά πράγματα, τα άτομα και τα υπο-ατομικά σωματίδια που συνθέτουν κάθετι στο σύμπαν, από την καρέκλα που κάθεσαι μέχρι τα μαλλιά στο κεφάλι σου.Περιλαμβάνει βιολογία, χημεία και μηχανική, με εφαρμογές που ξεκινούν από τα φαρμακευτικά μέχρι την επιστήμη τροφίμων, είναι επίσης υπεύθυνη για ένα κύμα νέων ειδικοτήτων και άλλων διεπιστημονικών πεδίων, όπως η φαρμακευτική χημεία, η βιοπληροφορική, η ανοσολογία και η περιβαλλοντική βιολογία.Ο χειρισμός και εκμετάλλευση τέτοιων μικρών ιδιοτήτων ωθεί τα επιστημονικά όρια να δημιουργήσουν περισσότερα υλικά και διαδικασίες σε μια νανο-κλίμακα. Για παράδειγμα, στη βιοϊατρική η νανοτεχνολογία συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων κατά τη διάρκεια της θεραπείας και η νανοτεχνολογία στη μηχανική μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη υλικών που μπορούν να αντέξουν την επανεισδοχή πυραύλων στην ατμόσφαιρα της Γης, πιέζοντας τα όρια της επιστήμης σε κάθε ευκαιρία.

Ένα πραγματικά διεπιστημονικό θέμα

Προκειμένου να προετοιμαστείτε για μια καριέρα στον τομέα αυτό, είναι σημαντικό να είστε καλά ενημερωμένοι, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη το πόσο γρήγορα αλλάζει το τοπίο των βιοεπιστημών.Ενα εξειδικευμένο μεταπτυχιακό παρέχει ένα σταθερό υπόβαθρο στη χημεία των υλικών, τη φυσική στερεάς κατάστασης, καθώς και μια εισαγωγή στη βιοτεχνολογία.Οι φοιτητές εκτίθενται σε διεπιστημονικές προσεγγίσεις ενώ μελετούν τη χημεία των υλικών, τη μικροηλεκτρονική, τη φωτονική, καθώς και τις βιοϊατρικές και ενεργειακές εφαρμογές της τεχνολογίας.Όπως είναι αναμενόμενο, όποιος σκέφτεται να ακολουθήσει μια σταδιοδρομία στον τομέα των νανοεπιστημών θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα αναλυτικός, να έχει επιστημονικές δεξιότητες, σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια, να μπορεί να χρησιμοποιεί εξοπλισμό ελεγχόμενο από υπολογιστή και να διαχειρίζεται μεγάλες και μικρές ομάδες ανθρώπων, σχετικά με την προσέγγιση της κάθε εργασίας.

Η εμπειρία είναι βασική όπως επίσης και το να βρείτε ακριβώς το αντικείμενο εξειδίκευσής σας.

Αν επιθυμείτε μια καριέρα στον κόσμο της νανοεπιστήμης και της βιοϊατρικής επιστήμης, θα πρέπει να έχετε καλή κατανόηση των υποκείμενων θεμελίων των φυσικών επιστημών.Με ένα πτυχίο φυσικών επιστημών, φαρμακευτικής, ιατρικής ή μηχανικής, θα είστε μεν εξεικοιωμένοι μέσα σε ένα εργαστήριο, αλλά η ευκαιρία να μελετήσετε συγκεκριμένες ενότητες και να βρείτε μια ειδικότητα που σας ταιριάζει μέσω κάποιου μεταπτυχιακού θα εξασφαλίσει ότι μπορείτε να προχωρήσετε περαιτέρω στην καριέρα σας. Για παράδειγμα, μπορείτε να επιλέξετε να ειδικευτείτε σε νανοϋλικά για ενεργειακές και περιβαλλοντικές εφαρμογές ή ακόμα στη νανο-ιατρική και νανοδιαγνωστική.Εμπειρία στην έρευνα και δημοσιεύσεις μπορούν επίσης να είναι εξαιρετικά επωφελείς, καθώς όχι μόνο βοηθούν στην αποσαφήνιση της περιοχής ενδιαφέροντος και ενεργούν ως πρόβα στην καριέρα, σας αλλά μπορούν επίσης να τονίσουν την αφοσίωσή σας στους πιθανούς εργοδότες σας.Εξάλλου, ως νανοεπιστήμονας είναι δική σας δουλειά να διεξάγετε έρευνες, εργαστηριακά πειράματα και να γράφετε αναφορές σε καθημερινή βάση, οπότε καλά θα κάνετε να ξεκινήσετε!

Ακούγεται συναρπαστικό... λοιπόν, ποιες ευκαιρίες καριέρας υπάρχουν;

Υπάρχουν πολλά μονοπάτια που μπορείτε να ακολουθήσετε στον κόσμο της βιοϊατρικής επιστήμης και της νανοεπιστήμης. Όπως έχουμε ήδη πει, το τοπίο των βιοεπιστημών εξελίσσεται συνεχώς χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας και έτσι υπάρχουν ευκαιρίες εξειδίκευσης και ανάληψης ρόλων τόσο ποικίλων όσο η διασφάλιση της ποιότητας των εταιρειών τροφίμων και ποτών, η κλινική υποστήριξη στα ιατρικά κέντρα υγείας, καθώς και την ανάπτυξη της έρευνας σε κυβερνητικά εργαστήρια.

Πηγή: e-employ.gr / Γατούδης Γιώργος, Career Counselor & Academic and Student Affairs Advisor Employ

Η επιτυχία στο σχολείο δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο διαβάζει το παιδί ή πόσο έξυπνο είναι. Ο τρόπος που ένα παιδί αναγνωρίζει, καταλαβαίνει και διαχειρίζεται τα συναισθήματα του μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στην απόδοση του. Για αυτό το λόγο η συναισθηματική νοημοσύνη παίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του παιδιού, εντός και εκτός της σχολικής τάξης.

Συναισθηματική Νοημοσύνη είναι η ικανότητα του παιδιού να αξιολογεί, να ελέγχει και να εκφράζει τα συναισθήματα του. Επίσης βοηθάει το παιδί να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και να χρησιμοποεί τη συναισθηματική πληροφορία ως οδηγό σκέψης και συμπεριφόράς.

Το μοντέλο που εισήχθηκε από τον Daniel Goleman εστιάζει στη συναισθηματική νοημοσύνη ως μια ευρεία παράταξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων που οδηγούν την ηγετική απόδοση. Το μοντέλο του Goleman ξεχωρίζει πέντε κύριες δομές της συναισθηματικής νοημοσύνης:

• Αυτογνωσία: Η ικανότητα να γνωρίζεις τα συναισθήματα κάποιου, τις δυνάμεις του, τις αδυναμίες του, τις κινήσεις του, τις αξίες του και τους στόχους του καθώς και η ικανότητα να αναγνωρίζεις τον αντίκτυπο τους σε άλλους ενώ χρησιμοποιείς Συναισθήματα θάρρους για να κατευθύνεις τις αποφάσεις τους.
• Αυτορύθμιση: Η ικανότητα ελέγχου ή ανακατεύθυνσης τα αποδιοργανωτικά συναισθήματα κάποιου και η πίεση για την προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες καταστάσεις.
• Κοινωνική δεξιότητα: Η ικανότητα διαχείρισης των διαπροσωπικών σχέσεων για την ώθηση ανθρώπων στην επιθυμητή απόφαση.
• Ενσυναίσθηση: Η ικανότητα του να συλλογίζεται κανείς τα συναισθήματα άλλων ανθρώπων ειδικά όταν λαμβάνουν αποφάσεις.
• Κίνητρο: Οι κινήσεις που γίνονται για την επίτευξη ενός σκοπού

Συναισθηματική νοημοσύνη ή I.Q. ; 
Ο δείκτης νοημοσύνης είναι σημαντικός αλλά είναι μόνο ένα κομμάτι του ''παζλ''. Οι μαθητές που δεν έχουν αναπτύξει ή καλλιεργήσει θα λέγαμε τη συναισθηματική νοημοσύνη τυγχάνει να είναι ''λιγότερο συνδεδεμένοι" με τους συμμαθητές τους και γενικά με το περιβάλλον του σχολείου, ενώ συχνά αυτό τους επηρεάζει αρνητικά και στην εικόνα που δείχνουν μέσα στην τάξη.

Πως μπορεί η συναισθηματική νοημοσύνη να βοηθήσει τους μαθητές ; 
Η συναισθηματική νοημοσύνη βοηθάει πρωτίστως τους μαθητές να κατανοήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και εν συνεχεία τους άλλους. Όλο αυτό ξεκινάει με το να διδάσκεις στα παιδιά  να σκέφτονται τις σωστές ερωτήσεις:

Βελτίωση της αυτογνωσίας : Το να γνωρίζουν τα συναισθήματά τους και πως αυτά τους επηρεάζουν. 
Ερώτηση: Ποιες είναι οι δυνάμεις σου και ποιες οι αδυναμίες σου;  

Διαχείριση άγχους : Να αναγνωρίζουν τί τους προκαλεί στρες και άγχος και πως μπορούν να το βελτιώσουν.
Ερώτηση: Πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτή την πρόκληση;

Προσωπική κινητοποίηση : Να τους παρακινείς να φτάσουν τους στόχους που οι ίδιοι έχουν θέσει.
Ερώτηση: Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται να κάνεις για να επιτύχεις τον στόχο σου; 

Ανάπτυξη ενσυναίσθησης : Το να κατανοούν και να μοιράζονται τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων (συμμαθητών στην προκειμένη)
Ερώτηση: Οι δικές σου ενέργειες πως κάνουν τους άλλουν να νιώθουν;

Λήψη καλών αποφάσεων : Να χρησιμοποιούν τα συναισθήματά τους προκειμένου να επιλέξουν το σωστό ''μονοπάτι'' !
Ερώτηση: Ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνεις;

Αποτελεσματική επικοινωνία : Να κάνουν τόσο λεκτικές νύξεις όσο και μη λεκτικές για να επικοινωνήσουν με τους άλλους
Ερώτηση: Πως μπορείς να επικοινωνήσεις πιο ξεκάθαρα με τους άλλους; 

Σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων : Να αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των άλλων και να αντιδρούν κατάλληλα
Ερώτηση: Πως μπορείς να συνεργαστείς με τους άλλους με σκοπό να λύσετε μία παρεξήγηση/σύγκρουση ; 

Πως μπορείς να αναπτύξεις τη συναισθηματική νοημοσύνη ;

1. Διακρίνετε και αναγνωρίστε τα συναισθήματά : Βοηθείστε τα παιδιά να αντιληφθούν και να κατανοήσουν πως νιώθουν
   
   
2. Δώστε σημασία στα συναισθήματα τους : Ρωτήστε τα παιδιά πως τα έκανε να νιώσουν μια συγκεκριμένη κατάσταση και γιατί 
   
   
3. Να συμπάσχετε με το παιδί σας : Δώστε στα παιδιά να καταλάβουν ότι αντιλαμβάνεστε πως νιώθουν
   
   
4. Διδάξτε την τεχική του να επιλύειτε προβλήματα : Δουλέψτε μαζί μέσω των συναισθημάτων και βρείτε από κοινού λύση στο πρόβλημα
   
   
5. Γίνετε παράδειγμα προς μίμηση : Επικοινωνήστε τα συναισθήματά σας με ξεκάθαρο τρόπο στα παιδιά 

Δημοσιεύθηκε Κοινή Υπουργική Απόφαση με θέμα « Σχέδια δράσης στο πλαίσιο της επέκτασης της Πράξης «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ-Υποστήριξη Σχολικών Μονάδων ΕΠΑΛ», του Ε.Π. «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση», ΕΣΠΑ 2014-2020 και χρηματοδότηση των ΕΠΑ.Λ. μέσω των σχολικών επιτροπών».

Με την απόφαση αυτή καθορίζεται ο τρόπος υλοποίησης, παρακολούθησης και χρηματοδότησης σχεδίων δράσης (projects) από τα Επαγγελματικά Λύκεια της χώρας.

Τα «Σχέδια Δράσης» είναι προγράμματα διεπιστημονικής προσέγγισης των επιστημών, τεχνολογίας, τεχνών και μαθηματικών, αλλά αφορούν επίσης κοινωνικά θέματα, δράσεις ψυχαγωγίας και πολιτισμού στο πλαίσιο των οποίων θα δημιουργηθεί αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό. Τα «Σχέδια Δράσης» έχουν ως σκοπό την ανάπτυξη της προσωπικότητας, της κοινωνικότητας, των δεξιοτήτων επικοινωνίας των μαθητών και τη συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών. Συγκεκριμένα, ενισχύονται δράσεις εξωστρέφειας του σχολείου, οι οποίες παράλληλα προσφέρουν στους μαθητές ευκαιρίες για να βιώσουν επιτυχίες και να αναπτύξουν την αυτοεκτίμηση τους. Στο πλαίσιο υλοποίησης των «Σχεδίων Δράσης» όλα τα ΕΠΑ.Λ. έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν πρόταση συνολικού ή θεματικού πεδίου δράσης σε ετήσια βάση, για τα τρία επόμενα έτη.Το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας “ΝΟΗΣΙΣ” έχει οριστεί ως φορέας διαχείρισης και παρακολούθησης. Η χρηματοδότηση των σχεδίων δράσης στα ΕΠΑΛ θα γίνεται από το ΝΟΗΣΙΣ, μέσω των σχολικών επιτροπών.Το πρόγραμμα «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑ.Λ. – Υποστήριξη Σχολικών Μονάδων ΕΠΑ.Λ.» εφαρμόστηκε πιλοτικά σε 9 Επαγγελματικά Λύκεια κατά το σχολικό έτος 2017-2018, ενώ από το 2018-2019 γενικεύτηκε σε όλα τα ΕΠΑ.Λ. της χώρας (φάση διεύρυνσης). Το πρόγραμμα αφορά μαθητές της Α΄ τάξης των ΕΠΑ.Λ. και επιδιώκει να στηρίξει τους μαθητές κατά τη μετάβασή τους στην επαγγελματική εκπαίδευση. Στοχεύει στην αναβάθμιση της ποιότητας του Επαγγελματικού Λυκείου και στη βελτίωση της εικόνας του στην κοινωνία και στους ίδιους τους μαθητές, μέσα από ένα σύνολο δράσεων.

Οι βασικές δράσεις του προγράμματος, εκτός των σχεδίων δράσης, είναι:

1. Η εφαρμογή Εναλλακτικής Ενισχυτικής Διδασκαλίας στα μαθήματα των Νέων Ελληνικών και των Μαθηματικών. Υλοποιείται με την ταυτόχρονη παρουσία δύο εκπαιδευτικών στην τάξη και στοχεύει στη βελτίωση του γλωσσικού και αριθμητικού γραμματισμού των μαθητών.

2. Η στελέχωση των ΕΠΑ.Λ. με Ψυχολόγους οι οποίοι θα στηρίξουν ψυχοκοινωνικά τους μαθητές και θα οργανώσουν τη δικτύωση των σχολείων με υποστηρικτικές δομές ψυχοκοινωνικής υγείας της περιοχής.

3. Ο εξοπλισμός των ΕΠΑ.Λ. με υποδομές τηλεδιασκέψεων - τηλε-εκπαίδευσης, ώστε να έχουν τη δυνατότητα της δικτύωσης μεταξύ τους, της καλύτερης επικοινωνίας και της ανταλλαγής καλών πρακτικών.

4. Η ενεργοποίηση και η προώθηση του θεσμού του Συμβούλου Καθηγητή και του Συμβούλιου Τάξης με στόχο τη δημιουργία γέφυρας επικοινωνίας μεταξύ μαθητών και συλλόγου διδασκόντων, την αντιμετώπιση συγκρούσεων, τη βελτίωση του κλίματος στη σχολική κοινότητα, τον εντοπισμό των προβλημάτων που αναστέλλουν τη μαθησιακή πρόοδο και την αυτό-βελτίωση του ίδιου του εκπαιδευτικού.

Μέσα από αυτές τις δράσεις του προγράμματος, ενθαρρύνονται πρωτοβουλίες για «άνοιγμα» της σχολικής μονάδας στην τοπική κοινωνία μέσα από ενημερωτικές εκδηλώσεις και δημιουργικές συνεργασίες.Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως για το διδακτικό έτος 2018-2019 έχουν ήδη προσληφθεί 442 εκπαιδευτικοί (φιλόλογοι και μαθηματικοί) ως αναπληρωτές για την εφαρμογή της Εναλλακτικής Ενισχυτικής Διδασκαλίας και 223 Ψυχολόγοι για την ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών.

Για να περιηγηθείτε στα Σχέδια Δράσης πατήστε εδώ

Πήρατε τη διάγνωση από το γιατρό σας ότι «το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ»; Τώρα μπορείτε να δώσετε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτηματικά που σας βασάνιζαν. Κάντε λοιπόν τα πρώτα σωστά βήματα για την αντιμετώπισή της:

• Μάθετε σε λεπτομέρειες τι είναι ΔΕΠΥ από έγκυρες πηγές, πώς εκφράζεται, ποια είναι η αιτιολογία της, πώς να τη διαχειρίζεστε, τι πορεία έχει και την πρόγνωση της. Η γνώση ποτέ δεν βλάπτει, τουναντίον, η άγνοια ταλαιπωρεί και σκοτώνει την προσωπικότητα του ατόμου. Αν κατανοήσετε γιατί το παιδί σας συμπεριφέρεται διαφορετικά και αποδεχτείτε αυτή την διαφορετικότητα, μπορείτε και να το βοηθήσετε αποτελεσματικά, συνεργαζόμενοι πάντα με τους ειδικούς.
  
  
• Κλείστε τα αυτιά σας σε προτροπές των συγγενών και φίλων για διάφορες θεραπευτικές πρακτικές. Ο γιατρός σας είναι ο μόνος υπεύθυνος να σας συστήσει την ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή που δεν είναι πάντα ή μόνο φαρμακευτική. Άλλωστε, η ΔΕΠΥ αντιμετωπίζεται από επιτελείο ειδικών που συνεργάζονται μεταξύ τους.
  
  
• Αναζητήστε βοήθεια για σας από έμπειρους στη ΔΕΠΥ ειδικούς, οι οποίοι θα σας υποδείξουν στρατηγικές που μπορούν να αλλάζουν συμπεριφορές και να βελτιώνουν τη σχέση σας με το παιδί σας.
  
  
• Δημιουργείστε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο για την οικογένεια μιλώντας για τη διαταραχή στο στενό σας περιβάλλον και στο σχολείο. Συνεργαστείτε μαζί τους. Βοηθείστε τους να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα του παιδιού σας.
  
  
• Απενοχοποιείστε τον εαυτό σας και το παιδί σας. Δε φταίει κανείς για τη διαταραχή. Μη νιώθετε απελπισμένοι ή ηττημένοι.
  
  
• Διερευνήστε τις φιλοδοξίες σας. Μήπως είναι υπερβολικές; Σ’ αυτή την περίπτωση χαμηλώστε τον πήχυ. Μην έχετε όμως και αρνητικές προσδοκίες. Οραματιστείτε το καλύτερο που μπορείτε. Το παιδί σας όπως και κάθε άνθρωπος έχει δυνατά στοιχεία, τα οποία πρέπει να το βοηθήσετε να τα ανακαλύψει, να τα δουλέψει και να τα εκμεταλλευτεί για το δικό του καλό.
  
  
• Μην κάνετε συγκρίσεις και μη δίνετε έμφαση στον ανταγωνισμό. Δεν βοηθάνε. 
  
  
• Ενθαρρύνετε το παιδί σας, στηρίξτε το και δείξτε του ότι το αγαπάτε όπως είναι, γι αυτό που είναι, χωρίς προϋποθέσεις και όρους. Έτσι το βοηθάτε να χτίσει την αυτοεκτίμησή του.

Πηγή: ADHD Hellas

Υπάρχουν ορισμένες πρακτικές κατάλληλες για την καλλιέργεια ενσυναισθητικών δεξιοτήτων στους μαθητές. Μερικές από αυτές είναι εύκολα εφαρμόσιμες και συμβάλλουν στην επίτευξη και γενικότερων στόχων. Το άτομο μέσω της ενσυναίσθησης επιτυγχάνει όχι μόνο καλύτερη γνώση για τους άλλους, αλλά κυρίως μεγαλύτερη κατανόηση για τον εαυτό του, γεγονός που οδηγεί στη συνεχόμενη αυτοβελτίωσή του. Η κατανόηση των συναισθημάτων και σκέψεων των άλλων, εξάλλου, αναπτύσσει την αναλογική σκέψη.

Αυτό που πρέπει εξαρχής να επισημανθεί είναι το ότι το πρώτο βήμα πάντα είναι η καλλιέργεια και εμπέδωση καλών σχέσεων μεταξύ μαθητών αλλά και μαθητών – δασκάλου μέσα στην τάξη. Αν εδραιωθεί ένα κλίμα συναισθηματικής ασφάλειας, ενδιαφέροντος και εμπιστοσύνης μέσα στην τάξη, μπορούν στη συνέχεια να ενσωματωθούν στο αναλυτικό πρόγραμμα δράσεις για την ενσυναίσθηση με τρόπο φυσικό και αυθεντικό. Η ενσυναίσθηση αναπτύσσεται πρώτα μέσα από την επικοινωνία μαθητή-δασκάλου παράλληλα με την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των μαθητών. Για να αναπτύξουν οι μαθητές σχέσεις με συμμαθητές τους πρέπει πρώτα να τους δουν και μετά να τους δουν ως πιθανούς φίλους. Αυτός πρέπει να είναι ένας βασικός πρωταρχικός στόχος κάθε αναλυτικού προγράμματος που εκπονεί ο εκπαιδευτικός ή το Σχολείο. Η αναγνώριση σχέσεων που πριν δεν εντοπίζανε οι μαθητές είναι επίσης βασικό μέλημα μιας διδακτικής παρέμβασης με στόχο την ανάπτυξη ενσυναισθητικών δεξιοτήτων. Οι μαθητές νοιώθουν πως τους σέβονται οι άλλοι, μόνο αν αισθάνονται πως οι συμμαθητές τους γνωρίζουν. Για να έχουμε μια τάξη που νοιάζεται πρέπει να έχουμε μια τάξη με αναγνωρίσιμα και σεβαστά πρόσωπα, όπως τονίζει ο Οlsen.

Ενδεικτικά στη συνέχεια αναφέρονται ορισμένες διδακτικές στρατηγικές που ευνοούν την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και που θα ήταν ευκταίο να εντάσσονται στο αναλυτικό πρόγραμμα κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας. Αξίζει να σημειωθεί πως κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να εντάξει στη διδασκαλία του τέτοιες τεχνικές αλλά και να αυτοσχεδιάσει και να ανακαλύψει δικούς του δρόμους, προκειμένου να τονώσει την συναισθηματική νοημοσύνη των μαθητών του και να συσφίξει τους δεσμούς ανάμεσα στους μαθητές του.

Συγγραφή
Πρόζα, ποίημα, άρθρο σε εφημερίδα, οτιδήποτε μπορεί να γράψει ένα παιδί στο οποίο θα περιγράφει τη θέση ενός άλλου και θα στοχάζεται πάνω σε αυτήν, αποτελεί μια αποτελεσματική πρακτική.

Συζητήσεις ενθάρρυνσης (courageous conversations)
Ο δάσκαλος ζητά από τους μαθητές να βρουν λύσεις για δυσάρεστες κοινωνικές καταστάσεις, όπως, για παράδειγμα, τι πρέπει να γίνει, αν ένα παιδί μείνει έξω από ένα ομαδικό παιχνίδι, ή αν κάποιος ενοχλεί ένα παιδί κ.ο.κ Με αυτόν τον τρόπο ο εκπαιδευτικός θέτει τα παιδιά αντιμέτωπα με τα προβλήματα που καλούνται να επιλύσουν όσοι συμμαθητές τους βιώνουν τον αποκλεισμό, την απόρριψη ή την περιφρόνηση των συμμαθητών τους και ουσιαστικά βάζει τους μαθητές στη θέση των παραγκωνισμένων παιδιών.

Event Empathy Action (EEA)
Μια βασική μέθοδος ενδυνάμωσης της ενσυναίσθησης είναι η ΕΕΑ. Μια ομάδα μαθητών αξιοποιεί υποθετικά σενάρια, για να προκαλέσει στην τάξη συζήτηση και προτάσεις που βασίζονται στην ενσυναισθητική ανταπόκριση από την πλευρά των μαθητών. Πρόκειται για μια πρακτική, κατά την οποία οι μαθητές μαθαίνουν πώς να ανταποκρίνονται ενσυναισθητικά στους άλλους.

Αντισταθμιστικές στρατηγικές
Eφαρμόζονται όταν οι μαθητές εκφράζουν συμπεριφορές βασισμένες στην άγνοια ή όταν η μειονότητα υφίσταται διακρίσεις ή κάθε μορφής βία ή όταν υπάρχει μια ομόφωνη άποψη στην τάξη σχετικά με την ερμηνεία ενός γεγονότος. Ο δάσκαλος καλείται τότε να παίξει το δικηγόρο του διαβόλου να απομυθοποιήσει δημοφιλείς αντιλήψεις, να δείξει και την άλλη οπτική, να εκφράσει την αντίθετη θέση.

Social discovery lesson
Μέσα από τον διάλογο και μια διαδικασία ανοιχτών ερωταπαντήσεων με συνεχή ανατροφοδότηση, χωρίς κρίσεις και χαρακτηρισμούς οι μαθητές παρακινούνται να συναισθανθούν και να αναπτύξουν τον συναισθηματικό τους κόσμο. Το παιχνίδι ρόλων και η τεχνική της ανολοκλήρωτης φράσης είναι οι χαρακτηριστικότερες αυτής της προσέγγισης. ''Αυτό που πάντα θυμάμαι είναι...'', ''αυτό που με εκπλήσσει είναι …''. Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές ξεδιπλώνουν πτυχές του ψυχικού τους κόσμου που ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν καλά και γίνονται καλύτεροι κοινωνοί σκέψεων, φόβων και επιθυμιών, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζουν την ύπαρξη όλων αυτών και στους συμμαθητές τους.

Προσομοίωση
Μια καλά δομημένη και πρακτικά εφαρμόσιμη προσομοίωση - ταύτιση με ένα άλλο πρόσωπο, διαφορετικό από εμάς- πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την ηλικία και τις ικανότητες του μαθητή, με σκοπό να κατανοήσει πως το ίδιο γεγονός μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά και να έχει διαφορετική σημασία για τους ανθρώπους, καθώς και τους παράγοντες που οδηγούν σε αυτή την ποικιλία οπτικών. Οι μαθητές κατά την προσομοίωση προσπαθούν να μπουν στο μυαλό του εκάστοτε ανθρώπου, να υποθέσουν πώς θα σκεφτόταν, τι θα ήξερε και τι όχι, όπως και τι θα έλεγε ή θα έκανε. Σημαντικό είναι, εξάλλου, να καταλάβουν τι σημαίνει να ζεις υπό διαφορετικές συνθήκες.

Αντιστροφή ρόλων - παιχνίδι ρόλων (role playing game)
Mπορεί να εφαρμοσθεί όταν η διδασκαλία αφορά σε ένα ζήτημα που σχετίζεται με μία ομάδα που δεν είναι δημοφιλής στους μαθητές ή σε περιπτώσεις διακρίσεων, στιγματισμού, περιθωριοποίησης κ.α. Σε μια δραματοποίηση, για παράδειγμα, μπορούν μαθητές με έλλειμμα στην ανεκτικότητα και την αποδοχή του διαφορετικού να υποδυθούν πρόσωπα που θα ενσαρκώνουν αυτό που δυσκολεύονται να αποδεχθούν. Έτσι θα πάψουν να φοβούνται αυτό που απλά δεν γνωρίζουν ή με το οποίο δεν είναι εξοικειωμένοι. Συχνά σε τέτοιες δράσεις ο εκπαιδευτικός αναθέτει στον μαθητή που έχει αντικοινωνική ή ρατσιστική στάση να υποδυθεί το θύμα μιας λεκτικής ή άλλου τύπου κακοποίηση.

Ενασχόληση με ένα έργο τέχνης ή δημιουργία καλλιτεχνικού έργου
Ο Heidegger επισημαίνει πως οι καλές τέχνες λόγω της αισθητικής εμπειρίας που προκαλούν μπορούν να μας μεταφέρουν σε μια άλλη αντίληψη του κόσμου αλλά και του εαυτού μας. H θέαση ενός πίνακα ζωγραφικής, για παράδειγμα, με την κατάλληλη προεργασία και καθοδήγηση από τον διδάσκοντα μπορεί να οδηγήσει το μαθητή στη διατύπωση ερωτημάτων σχετικά με τον άνθρωπο, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Μέσα από την παρατήρηση ενός καλλιτεχνήματος οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν την ικανότητά τους να στοχάζονται πάνω στη ζωή των άλλων και να πλάθουν τα δικά τους σενάρια για το πώς οι άνθρωποι που απεικονίζονται σε αυτά νοιώθουν.

Πηγή: specialeducation.gr