Skip to main content

''Επιλέγω Σπουδές & Επάγγελμα'' - Άλλη μία επιτυχημένη ημερίδα του ΡΟΜΒΟΥ

Το Σάββατο, 3 Απριλίου 2018, και ώρα 5.30 μ.μ. έλαβε χώρα στο θέατρο του δημαρχιακού μεγάρου Ηλιούπολης, η πολυαναμενόμενη Ημερίδα Επαγγελματικού Προσανατολισμού: «Επιλέγω Σπουδές & Επάγγελμα» η οποία διοργανώθηκε από τον Εκπαιδευτικό Οργανισμό ΡΟΜΒΟ σε συνεργασία με την εταιρεία Συμβούλων Σταδιοδρομίας Employ.

Η εκδήλωση απευθυνόταν σε μαθητές της Α’,  Β΄ και Γ΄ Λυκείου και στους γονείς τους, καθώς και σε εκπαιδευτικούς. Η προσέλευση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, με αποτέλεσμα να μην χωράει κυριολεκτικά ο κόσμος μέσα στην αίθουσα η οποία από πολύ νωρίς είχε κατακλυστεί από γονείς και μαθητές από όλες τις περιοχές που δραστηριοποιείται ο ΡΟΜΒΟΣ, Ηλιούπολη, Ελληνικό-Αργυρούπολη, Γλυφάδα και Βούλα. Πάρα πολλά άτομα παρακολούθησαν όλη την εκδήλωση όρθιοι, ενώ πολλοί παρέμειναν και άκουγαν την ημερίδα που μεταδιδόταν από μεγάφωνο εκτός της αίθουσας.

 Τον εναρκτήριο χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρόεδρος της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Εκπαίδευσης, εντεταλμένος σύμβουλος του Δημάρχου στα θέματα νεολαίας και Δημοτικός Σύμβουλος Ηλιούπολης  κος. Ψυρρόπουλος Στάθης. Μίλησε για τη σημασία του επαγγελματικού προσανατολισμού και πόσο άρρηκτα συνδεδεμένο είναι με την επαγγελματική διαδικασία. Ως παλιός μαθητής του ΡΟΜΒΟΥ και νυν καθηγητής του παρότρυνε τα παιδιά να θέτουν στόχους και να κυνηγούν την υλοποίησή τους. Στην συνέχεια, χαιρετισμό απηύθυνε ο Αντιδήμαρχος Παιδείας Ελληνικού-Αργυρούπολης κος. Νικοθόδης Βαγγέλης, επισημαίνοντας την ανάγκη για επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων, και πως τέτοιες ενέργειες όπως η σημερινή είναι σημαντικό να γίνονται, κάτι που το απέδειξε και η αθρόα συμμετοχή του κόσμου, ενώ αναγνώρισε πως αν στη ζωή σου θέλεις να πετύχεις και να είσαι ευτυχισμένος θα πρέπει να αγαπάς το επάγγελμα που διάλεξες να κάνεις.

Τέλος, η Υπεύθυνη Ποιότητας και Μαθηματικός του ΡΟΜΒΟΥ κα. Τσαρπαλή Ειρήνη μίλησε στα παιδιά για την ανάγκη να βρουν ένα ξεκάθαρο στόχο και προς αυτόν να δουλέψουν. Ενώ για να καταφέρουν την επίτευξη του στόχου τους μεγάλο ρόλο παίζει η σωστή και έγκαιρη προετοιμασία.

Πρώτος εισηγητής της εκδήλωσης ήταν ο κος. Αδάμ Βρεχόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας (ΔΕΤ) της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος (PhD) από το τμήμα Information Systems and Computing του Πανεπιστημίου Brunel της Μεγ. Βρετανίας, ενώ υπήρξε και αυτός μαθητής του ΡΟΜΒΟΥ. Ο κος. Βρεχόπουλος ανέφερε στους μαθητές κάποια ενδεικτικά κριτήρια που θα τους βοηθήσουν στο να επιλέξουν σωστά τη σχολή τους, ενώ μίλησε και για τις Κατευθύνσεις και τις Προοπτικές που ανοίγονται κατά τη διάρκεια των Σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

       Στη συνέχεια της ημερίδας, τον λόγο ανέλαβε ο δεύτερος εισηγητής, κος. Κωνσταντίνος Κότιος, Σύμβουλος Σταδιοδρομίας της Employ, υπ. διδάκτωρ Α.Π.Θ. και συγγραφέας των Επαγγελματικών Οδηγών «Επιλέγω Σπουδές και Επάγγελμα», ο οποίος μίλησε για τα επιστημονικά πεδία και τις σχολές που βρίσκονται σε αυτά. Ανέλυσε τα κριτήρια εύστοχης επιλογής σπουδών και επαγγέλματος, τις ειδικές κατηγορίες υποψηφίων, τα τμήματα με αυξημένη ζήτηση και τα νέα δεδομένα στην αγορά εργασίας. Απάντησε στις απορίες των νέων και των γονιών που παρευρίσκονταν στο χώρο ενώ έκανε την ημερίδα ακόμη πιο διαδραστική βάζοντας τους μαθητές να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι γνώσεων μέσω των κινητών τους με απευθείας ανάδειξη των αποτελεσμάτων στο video wall της σκηνής.

Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και με τη λήξη της ημερίδας όλοι έφυγαν ικανοποιημένοι για τις γνώσεις και τις πληροφορίες που έλαβαν πάνω στα θέματα που τους αφορούν.

Ας μιλήσουμε για τον σχολικό εκφοβισμό

Εκφοβισμός είναι όταν κάποιος εκφοβίζει ή προκαλεί βλάβη σε άλλο πρόσωπο με συγκεκριμένο σκοπό. Τα θύματα του εκφοβισμού μπορούν να δεχτούν επίθεση λεκτική, σωματική ή συναισθηματική και συχνά απειλούνται και φοβούνται. Ο εκφοβισμός δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα ατυχές αλλά αναπόφευκτο μέρος της σχολικής ζωής. Κανένα παιδί δεν αξίζει να εκφοβισθεί - είναι απαράδεκτη συμπεριφορά και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για το θύμα.

  1. Ο εκφοβισμός στο σχολείο μπορεί να περιλαμβάνει:
    • λεκτική παρενόχληση - πρόσωπο με πρόσωπο, μέσω τηλεφώνου, κειμένου ή μέσω διαδικτύου
    • χτύπημα, τράβηγμα μαλλιών και κλωτσιές
    • διάδοση φημών
    • καταστροφή αγαθών
    • αποκλεισμό από παιχνίδι ή από κοινωνικές εκδηλώσεις και δίκτυα


  2. Πώς μπορώ να καταλάβω αν το παιδί μου είναι θύμα εκφοβισμού;
    Το παιδί σας μπορεί να μην σας πει ότι είναι θύμα εκφοβισμού. Εντούτοις, μπορεί να παρατηρήσετε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του, όπως:
    • απροθυμία να πάει στο σχολείο
    • αίσθημα αδιαθεσίας, συχνά με πονοκέφαλο
    • ανησυχία
    • επιθετικότητα εναντίον σας ή άλλων στην οικογένειά σας
    • υπνηλία
    • ξυπνήματα τη νύχτα
    • να λείπουν ή να έχουν υποστεί ζημιά ορισμένα πράγματά του


  1. Τι πρέπει να κάνω εάν το παιδί μου είναι θύμα εκφοβισμού;
    Αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού, μην το αγνοείτε! Βρείτε μια ήσυχη στιγμή για να μιλήσετε στο παιδί σας. Εξηγήστε ότι ο εκφοβισμός είναι απαράδεκτος και ότι κανένας δε θα έπρεπε να έρχεται αντιμέτωπος με αυτόν. Υποσχεθείτε ότι θα κάνετε ό,τι μπορείτε για να το σταματήσετε. Κάντε ένα ραντεβού για να δείτε το δάσκαλο του παιδιού σας το συντομότερο δυνατό. Χρήσιμες συμβουλές για τη συνάντηση:

    • Αποφασίστε τι θέλετε να πείτε και τι θέλετε να επιτύχετε από τη συνάντηση προτού πάτε.
    Προσπαθήστε να παραμείνετε ήρεμοι ακόμα κι αν αισθανθείτε θυμωμένοι και συναισθηματικοί.
    • Μην κατηγορείτε τον δάσκαλο - αυτός ή αυτή μπορεί να αγνοεί τον εκφοβισμό.
    • Δώστε συγκεκριμένα παραδείγματα για το πώς το παιδί σας εκφοβίζεται.
    • Ρωτήστε ποια είναι η πολιτική κατά του εκφοβισμού του σχολείου.
    • Συζητήστε το πώς θα δράσει ο δάσκαλος.
    • Διαλέξτε να συναντηθείτε ξανά εντός δύο εβδομάδων για να συζητήσετε την πρόοδο.
    • Εάν είστε δυσαρεστημένοι με τον τρόπο με τον οποίο ο καθηγητής του παιδιού σας αντιμετωπίζει την κατάσταση - είτε στη σύσκεψη είτε μετά από τη δράση του σχολείου - πραγματοποιήστε ένα ραντεβού για να δείτε τον διευθυντή και να περάσετε από την ίδια διαδικασία που περιγράφεται παραπάνω.


  1. Τι πρέπει να κάνω εάν το παιδί μου είναι "ο θύτης";
    Εάν υποπτεύεστε ότι το παιδί σας εκφοβίζει ένα άλλο παιδί ή άλλα παιδιά, μην το αγνοείτε! Ένα παιδί που εκφοβίζει άλλους συχνά έχει προβλήματα με τον εαυτό του. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι μπορεί να προκαλεί αυτή τη συμπεριφορά και να σκεφτείτε τι συμβαίνει στο δικό σας σπίτι. Ο εκφοβισμός μπορεί να είναι διακριτικός, επομένως παρακολουθήστε προσεκτικά τη συμπεριφορά του παιδιού σας.

Σκεφτείτε τα ακόλουθα:

• Το παιδί σας περνάει μια δύσκολη στιγμή;
• Το παιδί σας αισθάνεται ότι έχει παραβλεφθεί ή επισκιαστεί;
• Μπορεί το παιδί σας να αντιγράφει τη συμπεριφορά κάποιου άλλου - ίσως έναν ενήλικα ή μεγαλύτερο αδερφό στο σπίτι;
• Μήπως άλλα μέλη της οικογένειάς σας χρησιμοποιούν επιθετικότητα ή δύναμη για να πάρουν αυτό που θέλουν;
Επιτρέπετε στο παιδί σας να χρησιμοποιεί επιθετικότητα ή δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει από άλλους ανθρώπους;
• Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας καταλαβαίνει ότι ο εκφοβισμός είναι απαράδεκτος. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να είναι φιλικό, κατανοητό και ευγενικό σε άλλους. Προσπαθήστε να ενισχύσετε τις φιλίες καλώντας άλλα παιδιά στο σπίτι σας, αλλά προσέξτε για τυχόν σημάδια εκφοβισμού.

 

Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή που τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού ολοένα και αυξάνονται, ενώ ταυτόχρονα οι γονείς, το σχολικό περιβάλλον , η κοινωνία δείχνουν να αγνοούν ή να κλείνουν τα μάτια ''παγωμένοι'' μή μπορώντας να πάρουν δραστικά μέτρα. Κάθε φορά που ακούμε για μία απόπειρα αυτοκτονίας , μουδιάζουμε και ευχόμαστε να μη συμβεί ποτέ στο δικό μας παιδί, ψάχνουμε θύτες και αιτίες. Ενώ θα έπρεπε να αναλαβουμε αμέσως δράση! Να μιλήσουμε στο παιδί μας, να του εξηγήσουμε τι είναι σωστό και τι λάθος. Να είμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση και κάθε φορά που βλέπουμε κάποιο ''σημάδι'' να κινητοποιούμαστε, να μην περιμένουμε κάποιο ''κακό'' να μας ξυπνήσει. Ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης και των πολλών μηνυμάτων, αλλά κατά πόσο τα φλιτράρουμε όλα αυτά τα μηνύματα και δισφαλίζουμε ότι αυτά που λαμβάνουν τα παιδιά μας είναι τα σωστά; 

Κανένα παιδί δεν γεννιέται καλό ή κακό. Τα παιδιά χρειάζονται, φροντίδα (όχι μόνο υλική), αγάπη, καθοδήγηση και διαπαιδαγώγηση! Όταν μιλάμε στα παιδιά για αξίες, σωστές συμπεριφορές, εκτίμηση και σεβασμό, όταν έχουμε ως γονείς τις ''κεραίες μας ανοιχτές'' σε κάθε τι που συμβαίνει και αντί να το αγνοούμε κοιτάμε τη ρίζα του προβλήματος και το καταστέλλουμε , τότε και ο σχολικός εκφοβισμός θα αρχίσει να καταστέλλεται και φαινόμενα σχολικής βίας να εκλείπουν.

Διαδικτυακή Ημερίδα Επαγγελματικού Προσανατολισμού στις 4 Απριλίου 2021

Ο Εκπαιδευτικός Οργανισμός ΡΟΜΒΟΣ λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις ανάγκες των μαθητών του διοργανώνει διαδικτυακό σεμινάριο Επαγγελματικού Προσανατολισμού την Κυριακή 4 Απριλίου 2021 και ώρα 11 π.μ. με ομιλητή τον Δρ. Ταουσάνη Χρήστο, Διδάκτορα ΑΠΘ-Σύμβουλο σταδιοδρομίας.
Στο σεμινάριο αυτό θα αναλύσει όλες τις αλλαγές, θα δώσει σημαντικές πληροφορίες για τα τμήματα και τις Πανελλήνιες αλλά και θα παρουσιάσει μοναδικές μελέτες αναφορικά με τις προοπτικές των επαγγελμάτων. Στο τέλος θα έχετε τη δυνατότητα μαθητές και γονείς να θέσετε και ερωτήσεις στον Δρ. Ταουσάνη, τις οποίες θα απαντήσει αναλυτικά.
 
 
Εγγραφείτε δωρεάν για να παρακολουθήσετε την διαδικτυακή ημερίδα εδώ

Ημερίδα Επαγγελματικού Προσανατολισμού - Νέα Δεδομένα και Αλλαγές στο Εκπαιδευτικό Σύστημα

Την Κυριακή, 7 Απριλίου 2019, και ώρα 10.30 π.μ. έλαβε χώρα στο κινηματοθέατρο του δήμου Γλυφάδας η Ημερίδα του Εκπαιδευτικού μας Οργανισμού «Επαγγελματικός Προσανατολισμός: Νέα Δεδομένα και Αλλαγές στο Εκπαιδευτικό σύστημα» η οποία διοργανώθηκε σε συνεργασία με την εταιρεία Συμβούλων Σταδιοδρομίας Employ.

 

Η εκδήλωση απευθυνόταν σε μαθητές της Α’,  Β΄ και Γ΄ Λυκείου και στους γονείς τους, καθώς και σε εκπαιδευτικούς. Η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα και το ενδιαφέρουν τους μεγάλο. Η αίθουσα από πολύ νωρίς είχε κατακλυστεί από γονείς και μαθητές από  όλες τις περιοχές που δραστηριοποιείται ο ΡΟΜΒΟΣ, Ηλιούπολη, Ελληνικό-Αργυρούπολη, Γλυφάδα και Βούλα, ενώ πλην των θέσεων χρησιμοποιήθηκαν και καρέκλες για να εξυπηρετηθούν όλοι οι παρευρισκόμενοι. 

 

 Τον εναρκτήριο χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης κος. Κωνσταντάτος Γιάννης. Μίλησε για τη σημασία του επαγγελματικού προσανατολισμού και πόσο άρρηκτα συνδεδεμένο είναι με την επαγγελματική διαδικασία. Στην συνέχεια, χαιρετισμό απηύθυνε ο Αντιδήμαρχος Πρασίνου Ηλιούπολης κος. Ψυρρόπουλος Στάθης. Ως παλιός μαθητής του ΡΟΜΒΟΥ και νυν καθηγητής του παρότρυνε τα παιδιά να θέτουν στόχους και να κυνηγούν την υλοποίησή τους., επισημαίνοντας την ανάγκη για επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων, και πως τέτοιες ενέργειες όπως η σημερινή είναι σημαντικό να γίνονται. Από την ημερίδα μας δεν έλειψε ούτε ο Δήμαρχος Γλυφάδας κος. Παπανικολάου Γεώργιος επίσης παλιός μαθητής του ΡΟΜΒΟΥ, ο οποίος προέτρεψε τους μαθητές να διαλέξουν τα επαγγέλματα που θα τους κάνουν ευτυχισμένους και έτσι θα εξασφαλίσουν και την επιτυχία τους σε επαγγελματικός και προσωπικό επίπεδο.  Τέλος, ήταν ιδιαίτερη τιμή και μεγάλη χαρά που παρευρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ο πρώην Υφυπουργός Παιδείας, Πανεπιστημιακός και Βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛ κος. Παπαθεοδώρου Θεόδωρος .

 

Την έναρξη των ομιλιών έκανε η Υπεύθυνη Ποιότητας και Μαθηματικός του ΡΟΜΒΟΥ κα. Τσαρπαλή Ειρήνη, η οποία μίλησε στα παιδιά για τη σωστή προετοιμασία την ανάγκη οι μαθητές να έχουν τις κατάλληλες βάσεις και να προετοιμάζονται για τις εξετάσεις και το πώς θα πρέπει να δομούν το χρόνο τους. Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Φιλόλογος και Υπεύθυνος τον Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΡΟΜΒΟΥ κος. Τρουλάκης Μάνος. Μίλησε στους μαθητές για τις αλλαγές στον τρόπο εξέτασης του μαθήματος των Αρχαίων και πόσο σημαντικά είναι. Καθώς και για τη συνεξέταση των μαθημάτων της Νεοελληνικής Γλώσσας με τη Νεοελληνική Λογοτεχνία.

 

       Στη συνέχεια της ημερίδας, το λόγο ανέλαβε ο  κος. Ταουσάνης Χρήστος, Σύμβουλος Σταδιοδρομίας της Employ, διδάκτωρ Α.Π.Θ. και συγγραφέας των Επαγγελματικών Οδηγών «Επιλέγω Σπουδές και Επάγγελμα», ο οποίος μίλησε για τα επιστημονικά πεδία και τις σχολές που βρίσκονται σε αυτά καθώς και για τα τμήματα με αυξημένη ζήτηση και τα νέα δεδομένα στην αγορά εργασίας. Μίλησε για όλες τις αλλαγές που συντελούνται στο νέο εκπαιδευτικό σύστημα και πια θα είναι τα νέα δεδομένα για τους μαθητές. Ενώ, τέλος, απάντησε στις απορίες των νέων και των γονιών που παρευρίσκονταν στο χώρο. Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και με τη λήξη της ημερίδας όλοι έφυγαν ικανοποιημένοι για τις γνώσεις και τις πληροφορίες που έλαβαν πάνω στα θέματα που τους αφορούν.

56869987 2236119269787839 2287122904627806208 n

56922835 2236120923121007 1874670499338911744 n

 Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Ημερίδα πατήστε εδώ

Λύκειο, Πανελλήνιες και Θετική ψυχολογία στα χρόνια της Πανδημίας

Η φετινή χρονιά έχει μια μοναδική ιδιαιτερότητα. Ξεκίνησε για όλους τους μαθητές με την παράμετρο Covid19, και από ότι φαίνεται αυτή η παράμετρος θα επηρεάζει μέχρι και τη λήξη της. Μπορεί -λίγο πολύ- να είμασταν υποψιασμένοι πως δύσκολα θα κυλούσε η φετινή χρονιά σε συνθήκες κανονικότητας ωστόσο άλλο είναι η θεωρία και άλλο η πράξη. Και μπορεί βέβαια, να πήραμε μια πρώτη γεύση την περσινή χρονιά με την τηλεκπαίδευση, αλλά ας μην ξεχνάμε πως πέρυσι ένα σημαντικό μέρος της ύλης είχε καλυφθεί με τη δια ζώσης διδασκαλία, ειδικά στις τάξεις του λυκείου.

Για ποιον λόγο ωστόσο, η φετινή σχολική χρονιά πρέπει να αντιμετωπιστεί υπό ιδιαίτερο πρίσμα από όλους τους εμπλεκόμενους στη μαθησιακή, και όχι μόνο, διαδικασία; Θα εστιάσουμε κατά κύριο λόγο στους μαθητές Λυκείου και αρχικά στους υποψηφίους των Πανελληνίων. Όλοι όσοι έχουμε συμμετάσχει σε αυτήν τη διαδικασία γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν είναι αποκλειστικά και μόνο μελέτη. Είναι μια διαδικασία που -μεταξύ άλλων- προαπαιτεί θετική ψυχολογία, ικανοποιητικές συνθήκες μάθησης και διδασκαλίας και σωστή διαχείριση χρόνου και μελέτης. Είναι, με λίγα λόγια, ένας αγώνας δρόμου 1000 μέτρων και όχι ένα «κατοστάρι». Τι ισχύει ωστόσο στους φετινούς υποψηφίους από όλα τα προαναφερθέντα, και ειδικά σε όσους με αξιώσεις διεκδικούν την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση;

Ισχύει ότι θα ίσχυε και σε έναν καλό αθλητή. Τον προετοιμάζεις για να συμμετάσχει σε μια απαιτητική σεζόν, όπου θα κάνει προγραμματισμένες προπονήσεις σε συγκεκριμένες συνθήκες και στην αρχή της χρονιάς τραυματίζεται και με αποθεραπείες όλη τη χρονιά απλά του ζητάς να έχει άριστη απόδοση στον τελικό αγώνα. Όσο καλή και αν ήταν η αποθεραπεία, όσο και αν έκανε στο τέλος κάποιες προπονήσεις, φαντάζει δύσκολο να πετύχει την απόδοση που θα είχε υπό κανονικές συνθήκες. Το ίδιο ισχύει και για τους υποψηφίους των Πανελλήνιων.

Όσες προσπάθειες και αν καταβάλλουν φιλότιμα οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο, όσο καλά και αν τα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης προσπαθούν να βοηθήσουν τους υποψηφίους, δύσκολα μπορεί να επικαλεστεί κάποιος πως το τρίπτυχο θετική ψυχολογία, ικανοποιητικές συνθήκες μάθησης και αποτελεσματική διαχείριση χρόνου ισχύει για τους φετινούς υποψηφίους. Και αν κάποιος επικαλείται πως πράγματι και εξ αποστάσεως μπορούν να εφαρμοστούν όλα όσα επιτυγχάνονται με τη διά ζώσης διδασκαλία (υπάρχει μεγάλη συζήτηση και βιβλιογραφία επ’ αυτού), δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να επικαλεστεί πως, μέσα σε ένα βομβαρδισμό αρνητικών ειδήσεων τόσο για την καθημερινότητα όσο και για το υγειονομικό, εργασιακό και οικονομικό μας μέλλον, ένας 17αρής μπορεί εύκολα να έχει θετική ψυχολογία. Ή κατά πόσο μπορεί να ισχυριστεί πως, στην παρούσα κατάσταση, μπορεί να γίνει σωστή διαχείριση χρόνου και μελέτης όταν εξανεμίζεται η αίσθηση της κυκλικότητας της σχολικής χρονιάς με τα τετράμηνα της, τα διαγωνίσματα, τα διαλλείματα κ.λπ. 

Το  δεδομένο αυτό είναι εξίσου σημαντικό και για τους μαθητές των υπολοίπων τάξεων με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτούς της Α’ Λυκείου. Οι μαθητές αυτοί προέρχονται από μια πρωτόγνωρή Γ’ Γυμνασίου, για να κάνουν μια σχολική μετάβαση σε μια Α’ Λυκείου όπου πρακτικά θα έπρεπε να μπουν στον επόμενο σχολικό τους κύκλο, να θέσουν περαιτέρω γνωσιακές βάσεις και μέσα σε μια σχολική «ρουτίνα» να μπουν στην κανονικότητά του Λυκείου. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν γίνεται, και μέσα σε όλα αυτά, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε πως οι φετινοί μαθητές Λυκείου έχουν να διαχειριστούν και το νέο Σύστημα. Ένα νέο σύστημα που περιλαμβάνει την τράπεζα θεμάτων, τις επιμέρους αλλαγές στην εισαγωγή στα ΑΕΙ, και μια εξεταστέα ύλη για την οποία αρχίζει να πλανάται ένα ερωτηματικό. Ειδικά στην Α’ Λυκείου, ίσως όλοι μας, εκπαιδευτικοί, γονείς και αρμόδιοι φορείς, θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτοί οι μαθητές χρειάζονται και πρόσθετη καθοδήγηση προκειμένου να ενταχθούν ομαλότερα και στο γενικότερο πλαίσιο της Λυκειακής βαθμίδας.

 

Αναντίρρητα, τα βασικά δεδομένα που έχουμε να συνυπολογίσουμε είναι τα προαναφερθέντα. Ωστόσο, πέρα από αυτές τις παραδοχές, το θέμα είναι πως μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε τις υπάρχουσες συνθήκες, προς όφελος των μαθητών, αλλά και να μεγιστοποιήσουμε τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα. Επιγραμματικά, θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τις ακόλουθες 3 προτάσεις:

  1. Ως γονείς να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός θετικού κλίματος για τους μαθητές και ιδιαίτερα για τους υποψηφίους. Σαφώς και είναι μέιζον θέμα η πανδημία αλλά δεν χρειάζεται να αποτελεί μόνιμο θέμα συζήτησης ή υπερανάλυσης σε καθημερινή βάση με τα παιδιά. Οι έφηβοι συνεχίζουν, πέραν της πανδημίας, να έχουν τις δικές τους αγωνίες, τους δικούς τους προβληματισμούς κ.λπ. Μπορούμε να συζητήσουμε θέματα στα οποία υπάρχουν λύσεις και επιλογές και φυσικά και να αξιοποιήσουμε το διάστημα αυτό που είμαστε πρόσθετα μαζί τους για να «γνωριστούμε» ξανά και όχι να τους βομβαρδίζουμε με αρνητικότητα.
  2. Ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια εσωτερική «κανονικότητα» που θα βοηθήσει το πρόγραμμα των μαθητών. Επειδή, σίγουρα και οι ενήλικοι στην παρούσα φάση λόγω τηλεργασίας και άλλων συνθηκών έχουν διαφοροποιήσει το πρόγραμμά τους, κρίνεται σκόπιμο αυτό το πρόγραμμα να είναι -ωρολόγια τουλάχιστον- όσο το δυνατόν πιο κοντά στην προγενέστερη καθημερινότητα μας. Με τον τρόπο αυτό και με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών θα είναι πιο εύκολο να διαχειριστεί και το δικό του χρονοδιάγραμμα ο μαθητής, όπως θα έκανε και υπό κανονικές περιστάσεις.

  3. Στοχοθεσία. Μπορεί οι συνθήκες να διαφοροποιούνται, μπορεί, όπως προαναφέρθηκε, να υφίστανται σημαντικές δυσχέρειες αλλά καταλυτική επίδραση σε όλους μας ασκεί ή έλλειψη κινήτρου. Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να δώσουμε κάθε δυνατή βοήθεια στους μαθητές, και ειδικά στους υποψηφίους, να ανακαλύψουν τον ακαδημαϊκό-επαγγελματικό τους στόχο, να τον προσδιορίσουν και να τον «κυνηγήσουν». Η συνδρομή του επαγγελματικού προσανατολισμού στο σημείο αυτό είναι αναμφίβολα μεγάλη. Μέσω αυτού, θα πρέπει -όπως πάντοτε- να βοηθήσουμε τους μαθητές στο σχεδιασμό της σταδιοδρομίας τους, στην εκπαιδευτική τους πληροφόρηση και το βασικότερο, στην παρούσα φάση, να θέσουν συγκεκριμένους στόχους είτε αυτοί είναι η πρόσβαση σε μια σχολή, είτε σε ένα επάγγελμα κ.ο.κ.

 

Επιλογικά, σίγουρα το βάρος θα κληθεί να σηκώσει για ακόμη μια φορά η εκπαιδευτική κοινότητα. Μέσα από αναμενόμενες και μη, δυσκολίες, που έχουν να κάνουν από τεχνικά θέματα που αφορούν την εξ αποστάσεως διδασκαλία μέχρι και πιο σύνθετα που σχετίζονται και με τη ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών. Από την άλλη, το Υπουργείο Παιδείας, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να συνδράμει εύκολα σε ορισμένα επιμέρους δεδομένα για τα οποία αρκεί να υπάρχει έγκαιρός προγραμματισμός και οξυδέρκεια. Για παράδειγμα, οτιδήποτε διαδικαστικό αναφορικά με τις Πανελλήνιες να γίνει έγκαιρα και ίσως και λίγο νωρίτερα.

Επίσης, να μην υπάρχουν απρόσμενες αλλαγές και να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση τόσο στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών όσο και στην ψυχολογική υποστήριξη των μαθητών. Οι υπόλοιποι, γονείς και ειδικοί επιστήμονες, θα πρέπει ο καθένας με πρόσθετη υπομονή και εύστοχη πληροφόρηση, να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας αυτούς τους μαθητές να διαμορφώσουν μια ευοίωνη οπτική για το αύριο και να υπερπηδήσουν τις αντικειμενικές δυσχέρειες που έχουν να πραγματευθούν σε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας.

 

 

Πηγή: employ.edu.gr

Σύνταξη: Δρ Ταουσάνης Χρήστος, Επιστημονικός Διευθυντής, EMPLOY EDU Σύμβουλοι Εκπαίδευσης & Σταδιοδρομίας

 

Παιδαγωγική Λογική και Σχολικές Ποινές

Όπως γνωρίζουμε οι χρησιμοποιούμενες λέξεις δεν είναι ουδέτερες. Από πολλές με παραπλήσιο περιεχόμενο, κατά κανόνα επιλέγουμε εκείνες που ταιριάζουν καλύτερα στη γενικότερη κοσμοθεωρητική μας προσέγγιση και την ιδεολογική σκοπιά που υιοθετούμε. Από την άλλη οι χρησιμοποιούμενοι κάθε φορά όροι υποβάλλουν και επιβάλλουν τρόπους διαχείρισης καταστάσεων και ορισμένου τύπου λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα.

Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι έκτακτο στο σχολείο – δυο μαθητές τσακώνονται, κάποιος κάνει μια σκανταλιά ή μια ζημιά, μαθητής ή μαθήτρια παραβιάζει σχολικό κανόνα – ποια είναι η συνέχεια; Πώς απαντάμε στα σχολεία σε τέτοιες προκλήσεις; Αναρωτιόμαστε τι πιθανόν κάνουμε λάθος; Ποιες είναι οι ανάγκες των παιδιών που κρύβονται πίσω από τέτοιες εκδηλώσεις; Κάποιες φορές ναι. Πολλές φορές όμως, οι προσπάθειες μας επικεντρώνονται στην αναζήτηση του ενόχου για να τιμωρηθεί δίκαια και ανάλογα με το πειθαρχικό του ολίσθημα και εξαντλούνται σε αυτό. Είναι φανερό ότι η συζητούμενη λογική έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνα που έχει ο τρόπος που σκέφτεται και δρα ο αστυνομικός και ο δικαστής. Με τον ενθουσιασμό του ντετέκτιβ και την αυστηρότητα του δικαστή, πολλοί εκπαιδευτικοί επιδίδονται στο κυνήγι του ενόχου, καταφεύγοντας όχι μόνο στις πρακτικές των παραπάνω ειδικών αλλά και στην ορολογία που αυτοί χρησιμοποιούν στη δουλειά τους.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι οι όροι αυτοί έχουν ένα εννοιολογικό φορτίο, που, ακόμη και αν είναι κατάλληλο – πράγμα αμφίβολο – για το χώρο της εγκληματικής συμπεριφοράς με τον οποίο ασχολούνται δικαστές και αστυνομικοί, σίγουρα δεν είναι κατάλληλο για το σχολείο. Οι όροι ένοχος-αθώος, θύτης-θύμα, τιμωρία, ποινές, ποινολόγιο, ποινή με αναστολή, ανάκριση, απολογία, ομολογία, μάρτυρας κλπ. είναι ακατάλληλοι για το σχολείο, διότι και μόνο η χρήση τους συμπαρασύρει σε μια στάση, αντιμετώπιση και μεταχείριση των σχολικών προβλημάτων και των μαθητών που είναι ανάλογες του αστυνομικού και δικαστικού πνεύματος, του τρόπου που αντιλαμβάνονται και δραστηριοποιούνται στο χώρο τους οι λειτουργοί του νόμου και της τάξης. Η λογική της αντιμετώπισης του εγκλήματος έχει παρεισφρήσει στο σχολείο, το οποίο έτσι συχνά ενεργεί, σε κάθε έκτακτη κατάσταση, με μια λογική στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η αναζήτηση του ενόχου, η ανακάλυψη και η τιμωρία του.

Η αναζήτηση όμως του ενόχου δεν έχει παιδαγωγική νομιμοποίηση. Αντιθέτως αντιστρατεύεται την παιδαγωγική λογική. Το ενδιαφέρον του αστυνόμου ή του δικαστή έχει ως επίκεντρο τον κολασμό του ενόχου. Ο αστυνόμος ή ο δικαστής εστιάζει στο δίπολο αθώος – ένοχος, καλός – κακός, θύτης – θύμα. Παιδαγωγικά αυτό είναι λάθος. Αν και δεν είναι αδιάφορα τα γεγονότα, κεντρική επιδίωξη του σχολείου δεν είναι, δεν πρέπει να είναι, η ανακάλυψη του ενόχου και η απόδοση επίσημης ετικέτας. Βεβαίως ενδιαφέρει ποιος έκανε, τι και γιατί, αλλά όχι για να καταλήξουμε στην επίδειξη του ενόχου, αυτού που θα πρέπει να χρεωθεί την ευθύνη κάποιας πράξης για να αποδοκιμαστεί. Τα γεγονότα, οι πράξεις και οι προθέσεις ενδιαφέρουν κυρίως για να εκτιμηθεί ποιες είναι οι ανάγκες κάθε παιδιού, πώς μπορεί το σχολείο να ανταποκριθεί  καλύτερα σ' αυτές και τι θα ήταν σκόπιμο σε κάθε περίσταση να γίνει.

Βέβαια το τι χρειάζεται να γίνει δεν είναι κάτι απλό, αφού διαφέρει ανάλογα με τη σκοπιά που κάποιος προσεγγίζει το θέμα. Έτσι στο τι χρειάζεται από τη σκοπιά του σχολείου μοιραία εμπλέκονται οι ανάγκες λειτουργίας του σχολείου ως θεσμού και η προσαρμογή του παιδιού στις ανάγκες αυτές. Είναι ανάγκη λοιπόν να ξεκαθαριστεί ο στόχος. Τι παρεμβάσεις χρειάζεται το παιδί για να επιτευχθεί τι;

 

Ποια είναι, ποια πρέπει να είναι η παιδαγωγική στόχευση όταν λαμβάνεις παιδαγωγικά μέτρα;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να είναι με λίγα λόγια: κοινωνική προσαρμογή με σεβασμό στις ατομικές ιδιαιτερότητες – που δε θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αναγκαίο κακό, αλλά μάλλον ως η προσωπική συνεισφορά και ο προσωπικός πλούτος κάθε παιδιού – φροντίζοντας δηλαδή αυτή η προσαρμογή να μη γίνεται ισοπεδωτικά, ώστε να μην αγνοούνται οι προσωπικές ανάγκες κάθε μαθητή ή μαθήτριας.  Μια προσαρμογή που αφενός θα εξασφαλίζει τις κατάλληλες συνθήκες συμβίωσης και δημιουργικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των εκπαιδευτικών παραγόντων, ταυτόχρονα όμως ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών, με εξασφάλιση συνθηκών ψυχικής ικανοποίησης και ευημερίας.

------------------------------------------------------

Δε χρειάζεται όμως να γίνουν κατανοητοί οι κανόνες και να εξασφαλίζεται συμμόρφωση σε αυτούς; Και βέβαια χρειάζεται. Εξάλλου, το σχολείο έχει την ευθύνη και μοιραία ρίχνει το βάρος του σε αυτό το κομμάτι. Δεν αποτελεί δομή ψυχικής υποστήριξης, ώστε να ασχολείται με τα ιδιαίτερα ψυχολογικά προβλήματα των παιδιών και πολύ περισσότερο να τα επιλύει. Σίγουρα όμως δεν μπορεί να τα αγνοεί. Και σίγουρα δε θα πρέπει να λειτουργεί κατά τρόπο που θα συμβάλλει στη δημιουργία τέτοιων προβλημάτων.

Επιτυχημένη κοινωνικοποίηση και ψυχική ισορροπία είναι από πολλές απόψεις πλευρές του ίδιου νομίσματος και σε κάθε περίπτωση συνδέονται εντονότατα μεταξύ τους. Οι ήπιοι τρόποι προσαρμογής είναι απαραίτητοι για την αποφυγή καταστάσεων σύγκρουσης και μονιμότερης αντιπαράθεσης του παιδιού προς τους ποικίλους φορείς εξουσίας, από τον γονέα μέχρι το σχολείο ή το κράτος. Απαραίτητο είναι επίσης να γίνεται η προσαρμογή με τους χρόνους και τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού και βέβαια χωρίς στιγματιστικές διαδικασίες που είναι πολύ επικίνδυνες. Εάν το παιδί στιγματιστεί, περιθωριοποιηθεί, χαρακτηριστεί με ετικέτα μειονεξίας (ένοχος, κακός, θύτης), η πιθανότερη κατάληξη θα είναι να υιοθετήσει μια τέτοια ετικέτα και τους ρόλους που της αντιστοιχούν. Τότε το σχολείο λειτουργεί αντιπαιδαγωγικά, ενισχύοντας την περιθωριοποίηση των πιο «δύσκολων», των ψυχολογικά και κοινωνικά αδύναμων μαθητών. Αντί να φροντίζει να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και αυτοεικόνα των μαθητών που έχουν ελλείμματα, καταλήγει να ενισχύει τις αρνητικές πλευρές τους, τα ελλείμματα και τις αδυναμίες τους, δημιουργώντας ένα μαθητικό περιθώριο, που προορίζεται να επιτελέσει όλες εκείνες τις λειτουργίες που κάθε κοινωνικό περιθώριο επιτελεί

Στο σχολείο συχνά παρασυρόμαστε από τη λογική του ποινικού σωφρονισμού και μερικές φορές επιδιώκουμε την τιμωρία ως ανταπόδοση κακού, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο θιγείς μαθητής ή εκπαιδευτικός από την «κακιά» πράξη ενός μαθητή και να αποκατασταθεί η διασαλευθείσα ηθική τάξη και ισορροπία. Η ποινή όμως στο σχολείο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί παρά μόνο ως παιδαγωγικό μέσον. Αυτό σημαίνει ότι πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να υπηρετεί το συμφέρον του τιμωρούμενου. Και ποιο είναι το συμφέρον του τιμωρούμενου; Προφανώς είναι η καλύτερη ένταξή του στο σχολικό περιβάλλον και ευρύτερα στην κοινωνία. Το παιδί βεβαίως λογίζεται ως πρόσωπο υπό διαμόρφωση. Επομένως πρέπει να κοινωνικοποιηθεί κατάλληλα και η ποινή μόνο μέσα στα πλαίσια της εξυπηρέτησης των αναγκών μιας επιτυχημένης κοινωνικοποίησης έχει νόημα.

 

 

Η επικινδυνότητα της σχολικής τιμωρίας

Ένας κίνδυνος είναι να προκαλέσει αντιστάσεις, με αποτέλεσμα όχι απλά το παιδί να ξεφύγει και να καταφέρουμε να επιτείνουμε ή να μονιμοποιήσουμε την απόκλισή του από τα αποδεκτά πρότυπα συμπεριφοράς, αυτά που το σχολείο επιχειρεί να του μεταδώσει, αλλά και να του προκαλέσει αποστροφή και μονιμότερη σύγκρουση με την επίσημη κοινωνία στρέφοντάς το σε περιθωριακές ομάδες και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Ένας δεύτερος κίνδυνος που συνδέεται με τον πρώτο, χωρίς πάντως να ταυτίζεται με αυτόν,  είναι ότι με την τιμωρία το παιδί κινδυνεύει να σχηματίσει μια κακή εικόνα για τον εαυτό του, μια αρνητική εικόνα, την εικόνα του δύσκολου, του προβληματικού, του βίαιου, του κακού. Η ποινή λοιπόν στο σχολείο πρέπει να χρησιμοποιείται με παιδαγωγική ευαισθησία – το ζήτημα της ποινής και του ποινικού συστήματος είναι πολύ ευρύτερο, αλλά δε θα το λύσουμε εδώ.

 

Πότε μπορεί να είναι παιδαγωγικά χρήσιμη η ποινή

Όταν λέμε ότι πρέπει να γίνεται παιδαγωγική χρήση της ποινής, αυτό σημαίνει ότι: πρώτον, πρέπει να χρησιμοποιείται για το καλό του τιμωρούμενου. Όχι για εξουδετέρωσή του, όχι για περιθωριοποίησή του, όχι για να αποτελέσει το παράδειγμα προς αποφυγήν, όχι για να φοβηθούν οι άλλοι, όχι για να διατηρηθεί η σχολική ισορροπία. Δε δικαιολογείται επομένως, παρά μόνον ως ένας τρόπος να γίνει σαφέστερος ένας κανόνας, να βοηθηθεί το παιδί να αντιληφθεί τον κανόνα, να ταρακουνηθεί ώστε να μπορέσει να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα, τη λειτουργία, την αξία του κανόνα και κυρίως της αξίας την οποία στηρίζει και προστατεύει ο κανόνας. Η τιμωρία μπορεί να γίνει αποδεκτή παιδαγωγικά, μόνο ως επιβοηθητική της χάραξης ορίων και της ενίσχυσής τους. Αν όμως η ύπαρξη των ορίων είναι αναγκαία, απαραίτητο είναι ταυτόχρονα να μην μπερδεύουμε τα όρια με την τιμωρία. Η αναγκαιότητα της ύπαρξης πλαισίου και κανόνων συχνά συγχέεται με την τιμωρητικότητα. Άλλο όμως κανόνας, άλλο τιμωρητικό πνεύμα.

 

Οι κανόνες είναι απαραίτητοι διότι:

1ον) Επιτρέπουν τη συλλογική δράση και τη συνεργασία, η οποία αλλιώς θα ήταν ανέφικτη

2ον) Δίνουν προσανατολισμό και νόημα στη δράση και αξία στο σκοπό. Έτσι ο κανόνας ότι δεν επιτρέπεται η καταφυγή σε πράξεις ή εκφράσεις που προσβάλλουν τους συνανθρώπους μας, υποδεικνύει, αναδεικνύει και στηρίζει την αξία του ανθρώπου και του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας.

 

 

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι περισσότερο συμμορφωτικός είναι ο έπαινος και η επιβράβευση, παρά η τιμωρία και η επιτίμηση. Πάντα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η μάθηση δεν επιτυγχάνεται με τον εξαναγκασμό ή πολύ περισσότερο με την τιμωρία Γενικά, όταν υπάρχει πρόβλημα, είναι προτιμότερη η αποδοκιμασία της συμπεριφοράς ή η λήψη μέτρων αποκατάστασης του απαιτούμενου κλίματος, παρά η τιμωρία. Η τιμωρία μόνο ως εξαίρεση έχει νόημα και αποτέλεσμα επωφελές και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πλήττει την ηθική υπόσταση και ακεραιότητα του μαθητή, υπονομεύοντας έτσι την αυτοεικόνα του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι αν ο μαθητής αποκτήσει αρνητική αυτοεικόνα αργά ή γρήγορα θα διαμορφώσει συνείδηση και συμπεριφορά ανάλογη.

Η ποινή μπορεί να έχει θετική συμβολή στη διευκρίνηση και την ενίσχυση του πλαισίου και των ορίων στη συμπεριφορά, όταν το παιδί αισθάνεται ότι με την ποινή αποδοκιμάζεται η συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι αυτό το ίδιο. Όταν αισθάνεται ότι γίνεται για το καλό του και όχι για να του κάνει κακό. Όταν αισθάνεται ότι, ανεξάρτητα από την ποινή, το αγαπούν και το εκτιμούν. Όταν η αποδοκιμασία της συγκεκριμένης συμπεριφοράς συνοδεύεται από παράλληλη ενίσχυση των θετικών στοιχείων της αυτοεικόνας του, εστιάζοντας σε αυτά με θετικό πνεύμα.

Αναπλαισιώνοντας ο εκπαιδευτικός την κατάσταση μπορεί να προβάλει τις θετικές πλευρές της στάσης του μαθητή. Κατανοώντας τα υποκειμενικά κίνητρα του μαθητή πρέπει να ανακαλύψει τη βαθύτερη ανάγκη που κρύβεται πίσω από την αρνητική συμπεριφορά και να προσπαθήσει να του υποδείξει θετικούς τρόπους διεκδίκησης και ικανοποίησης της ανάγκης. Επιπλέον βοηθώντας το παιδί να καταλάβει τα κίνητρα της συμπεριφοράς του “αντίπαλου” συμμαθητή, μπορεί να τον οδηγήσει σε κατανόηση μέσω της ενσυναίσθησης. Η ανανοηματοδότηση στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να οδηγήσει σε επίλυση της σύγκρουσης. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η έκφραση της εμπιστοσύνης στην καλή διάθεση του μαθητή – στη  λογική ότι η αρνητική συμπεριφορά στηρίζεται σε πλάνη και όχι σε κάποια υποτιθέμενη «κακότητα».

Η πεποίθηση και η εξωτερίκευσή της με τη μορφή μάλιστα της βεβαιότητας για την καλή πίστη του μαθητή, ή ακόμη περισσότερο για τη δέσμευσή του, σε κάποιες περιπτώσεις, να συνεργαστεί και να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος, είναι πολύ σημαντική, αφού μπορεί να τον μετατρέψει από παράγοντα ανωμαλίας  σε πολύτιμο αρωγό και συνεργάτη.

 

 

 

 

 

Πρακτικές οδηγίες για τη διδασκαλία παιδιών με ΔΕΠΥ

Οργανώστε τη σχολική τάξη
• Είναι σημαντικό ο μαθητής με ΔΕΠΥ να κάθεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δάσκαλο, στο πρώτο θρανίο για να μην έχει στο οπτικό του πεδίο τα άλλα παιδιά. Δεν πρέπει όμως να διαχωρίζεται από την υπόλοιπη τάξη.
• Το θρανίο του μαθητή είναι προτιμότερο να βρίσκεται μακριά από τον διάδρομο, τα παράθυρα και γενικά πηγές μηχανικού θορύβου για να αποφεύγονται οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα που του αποσπούν την προσοχή.
• Καλό είναι το παιδί με ΔΕΠΥ να κάθεται μαζί με έναν καλό μαθητή που να λειτουργεί σαν μοντέλο οργάνωσης και θετικής συμπεριφοράς.

 

Οργανώστε την παράδοση του μαθήματος με τρόπο που και να βοηθά το μαθητή με ΔΕΠΥ και να είναι χρήσιμη στα άλλα παιδιά.
• Πριν από τη παράδοση δώστε την κεντρική ιδέα ή λέξεις κλειδιά.
• Κάνετε σύντομες παρουσιάσεις ή σπάστε την ύλη σε μικρότερα κομμάτια.
• Απλοποιείστε τις σύνθετες έννοιες
• Αποφεύγετε τις σύνθετες εντολές
• Χρησιμοποιείστε όπου μπορείτε οπτικοακουστικό ή φωτογραφικό υλικό
• Επιδιώξτε την ενεργή συμμετοχή του μαθητή με ΔΕΠΥ στην παράδοση του μαθήματος, π.χ. μπορεί να γράφει τις λέξεις κλειδιά ή την κεντρική ιδέα του μαθήματος στον πίνακα.
• Όταν παραδίδετε ή δίνετε εξηγήσεις πρέπει να στέκεστε κοντά στο μαθητή με ΔΕΠΥ και να τον καθοδηγείτε σταθερά και διακριτικά.
• Διατηρείτε οπτική επαφή με τον μαθητή με ΔΕΠΥ και επικοινωνείτε μαζί του κατά τη διάρκεια της παράδοσης. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε το όνομά του ή να του δίνετε σημειώσεις σχετικά με τα βασικά σημεία του μαθήματος.
• Όταν γράφετε στον πίνακα μεγάλο όγκο πληροφοριών χρησιμοποιείστε εντονότερα χρώματα για τις βασικές έννοιες.


Προετοιμάστε ασκήσεις και διαγωνίσματα
• Τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρειάζονται βοήθεια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με το μέσο μαθητή. Τα περισσότερα όμως διστάζουν να τη ζητήσουν και είναι σημαντικό να τα ενθαρρύνετε να ζητούν.
• Σιγουρευτείτε ότι έχει καταλάβει τις οδηγίες πριν αρχίσει να γράφει.
• Αν χρειάζεται επαναλαμβάνετε τις οδηγίες με ήρεμο και θετικό τρόπο ή μπορείτε να βάλετε τον μαθητή με ΔΕΠΥ να τις επαναλάβει για σας.
• Είναι προτιμότερο να βάζετε σύντομα τεστ και να αποφεύγετε τα μεγάλα διαγωνίσματα.
• Χρησιμοποιείστε όπου είναι δυνατόν σχήματα και χρώματα.
• Δώστε στο μαθητή με ΔΕΠΥ μεγαλύτερο χρόνο για να ολοκληρώσει την εργασία του. Τον χρειάζεται.
• Επιβραβεύστε την ακρίβεια και όχι την ποσότητα.

 

Ενισχύστε την οργανωμένη συμπεριφορά
• Τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρειάζονται ένα εξαιρετικά δομημένο περιβάλλον προκειμένου να ανταποκριθούν θετικά. Καθιερώστε μια καθημερινή ρουτίνα στην τάξη.
• Γράψτε καθημερινά το πρόγραμμα στον πίνακα.
• Δείξτε στα παιδιά πόσο σημαντική θεωρείτε την οργάνωση, δίνοντάς τους 5 λεπτά την ημέρα, προκειμένου να οργανώσουν το θρανίο και τα βιβλία τους. Επιβραβεύστε καθημερινά την πιο οργανωμένη σειρά μαθητών.
• Επιβραβεύστε άμεσα τη σύμφωνη με τους κανόνες συμπεριφορά. Η επιβράβευση πρέπει να είναι συχνότερη από την τιμωρία.
• Υιοθετείστε ένα σύστημα ανταμοιβής για την ολοκλήρωση των εργασιών.
• Οι κανόνες συμπεριφοράς στην τάξη πρέπει να είναι σαφείς και απλοί.
• Παραμείνετε ήρεμοι, επαναλάβετε τον κανόνα όποτε χρειάζεται, αποφεύγοντας να έλθετε σε αντιπαράθεση με τον μαθητή.
• Μπορείτε επίσης να κάνετε μια συμφωνία σε ατομική βάση, με τη μορφή "συμβολαίου" με το μαθητή.
• Μπορείτε να θέσετε εβδομαδιαίους ή μηνιαίους στόχους, ανάλογα με τις ανάγκες του συγκεκριμένου μαθητή.
• Επαινέστε συγκεκριμένες συμπεριφορές, πχ πείτε συγχαρητήρια, έγραψες σωστά όλη την ορθογραφία, αντί να πείτε μπράβο.
• Να είστε σε επιφυλακή για την κίνηση που μπορεί να χρειάζεται ο μαθητής. Αν τον βλέπετε σε ανησυχία, μπορείτε να τον στέλνετε στο γραφείο να φέρει ορισμένα υλικά, πχ κιμωλίες. Η ολιγόλεπτη αυτή έξοδος από την τάξη λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης.
• Πριν φύγει, βεβαιωθείτε ότι έχει καταγράψει τις εργασίες που έχει για το σπίτι.
• Οι μαθητές με ΔΕΠΥ απογοητεύονται εύκολα. Το άγχος, η πίεση, η κούραση μπορούν να αναστείλουν τον αυτοέλεγχό τους και να οδηγήσουν σε κακή συμπεριφορά.

 

Ενισχύστε την κοινωνικοποίηση
• Είναι σημαντικό να συζητάτε στην τάξη για το σωστό τρόπο επίλυσης των διαφορών και των συγκρούσεων.
• Ενισχύστε τη σχέση του μαθητή με ΔΕΠΥ με τους συμμαθητές του.
• Μην τον μειώνετε μπροστά σε άλλους. Τόσο αυτός όσο και οι άλλοι ξέρουν ότι είναι σε μειονεκτική θέση και θα θεωρήσουν ότι τους δίνετε την άδεια να τον μειώσουν κι εκείνοι.
• Αποφύγετε να του θυμίζετε μπροστά σε άλλους ότι πρέπει να πάρει φάρμακο σε περίπτωση που βρίσκεται σε φαρμακευτική αγωγή.



Η παρουσία ενός παιδιού με ΔΕΠΥ μπορεί να ''διαλύσει'' την τάξη και να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στη διδασκαλία. Η δουλειά του δασκάλου είναι επίπονη, και συχνά γεμάτη άγχος, ματαίωση ακόμα και θυμό. Μην παίρνετε τη συμπεριφορά του παιδιού προσωπικά. Η ΔΕΠΥ είναι η αιτία. Με τη βοήθειά σας τα παιδιά μπορούν να μάθουν να ελέγχουν καλύτερα τη συμπεριφορά τους. Να είστε σε επαφή με τους γονείς. Είναι σημαντικό να συνεργάζεστε και να οργανώνετε κοινές στρατηγικές προσέγγισης και αντιμετώπισης προβλημάτων. Η συνεργασία αυτή δημιουργεί ένα ασφαλές, υποστηρικτικό πλαίσιο για το παιδί.



Πηγή: http://www.adhdhellas.org/ 

Πως να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών μας

Ο όρος αυτοεκτίμηση είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο, καθώς συντελεί στην εξασφάλιση της ψυχικής μας ισορροπίας. Η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας διαμορφώνει τα ενδιαφέροντα, τις προσπάθειες και τις κινήσεις μας. Συνεπώς, η στάση μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους καθορίζεται από την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας.

 

Τι είναι η αυτοεκτίμηση;

Είναι η συναίσθηση της ικανότητάς μας να ανταποκρινόμαστε ικανοποιητικά στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και η επίγνωση της σημαντικότητάς μας ως ιδιαίτερο & ξεχωριστό πρόσωπο. Από πότε αναπτύσσεται η αυτοεκτίμηση; Η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης είναι μια συνεχής διαδικασία που ξεκινά από τη βρεφική κιόλας ηλικία κι εξελίσσεται στην παιδική, εφηβική και ενήλικη ζωή. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης διαδραματίζει αρχικά η οικογένεια. Έπεται το σχολείο και οι ομάδες συνομήλικων.

Το πρώτο έτος της ζωής του παιδιού είναι ιδιαίτερα κρίσιμο στην ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού. Το βρέφος ξεχωρίζει πλέον τον εαυτό του από τη μητέρα του ως μια οντότητα αυτόνομη, η οποία μπορεί να λειτουργεί ακόμα κι όταν η μητέρα του είναι απούσα. Η ικανοποίηση των βασικών αναγκών του βρέφους οικοδομούν την αρχική του αυτοεκτίμηση. Επόμενος σημαντικός σταθμός στη διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης αποτελεί η παιδική ηλικία, όπου ενθαρρύνεται η ανάληψη πρωτοβουλιών, η αίσθηση της αποτελεσματικότητας και της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων που θα το οδηγήσουν σταδιακά προς την αυτονομία.

Στην εφηβεία, αξίζει να διαφοροποιήσουμε τη χαμηλή αυτοεκτίμηση από τις φυσιολογικές ανασφάλειες & αμφιβολίες των εφήβων, στην προσπάθεια αναζήτησης προσωπικής ταυτότητας.

 

Χαρακτηριστικά παιδιών με χαμηλή αυτοεκτίμηση:

  • Αυτοαναφορά με αρνητικούς χαρακτηρισμούς.
  • Εστιασμός στην αρνητική διάθεση.
  • Ενάσκηση σκληρής κριτικής.
  • Φτωχές σχολικές επιδόσεις.
  • Κοινωνικές δυσκολίες.
  • Δυσκολία στην προσαρμογή.
  • Αποφυγή προκλήσεων & ανάληψη ευθυνών.
  • Κοινωνικές δυσκολίες.
  • Αίσθηση αδυναμίας, υπερευαισθησίας, υπερβολικού άγχους.
  • Υποχωρητικότητα, παθητικότητα, ανάγκη επιβεβαίωσης.
  • Χαμηλή ανοχή στη ματαίωση.
  • Αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.
  • Υιοθέτηση παραβατικών συμπεριφορών.

 

Χαρακτηριστικά παιδιών με υψηλή αυτοεκτίμηση:

  • Χαρά στην επαφή με τους άλλους.
  • Μπορούν να ζητάνε βοήθεια.
  • Εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις, τις σκέψεις & τα συναισθήματά τους.
  • Άνεση σε ατομικές & ομαδικές δραστηριότητες.
  • Αναλαμβάνουν ρίσκα & έχουν καλή προσαρμοστικότητα.
  • Αντέχουν την «αποτυχία».
  • Επιτυγχάνουν τους στόχους τους.
  • Αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με σθένος & πείσμα, προσπαθώντας να βρουν λύσεις.
  • Διαθέτουν αποφασιστικότητα & είναι ανοιχτά στις προκλήσεις.
  • Αναλαμβάνουν την ευθύνη τους.
  • Αισθάνονται ασφαλή.
  • Είναι ευτυχισμένα.

 

 

Ιδέες & τρόποι για ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του παιδιού μας:

  • Δώστε επιλογές.
  • Κρατήστε τους φόβους σας «υπό έλεγχο» & μη γίνεστε υπερπροστατευτικοί.
  • Θέστε όρια και καθοδηγήστε το.
  • Δώστε του υπευθυνότητες και συμπεριλάβετέ το σε καθημερινές απλές οικογενειακές αποφάσεις.
  • Μάθετε στο παιδί ότι κανείς δεν είναι τέλειος.
  • Μην το συγκρίνετε.
  • Νιώστε υπερήφανοι γι’ αυτό & βοηθήστε το να νιώθει μοναδικός, χωρίς όμως να υπερβάλλετε και στα λεγόμενά σας.
  • Εμπιστευτείτε το.
  • Ενισχύστε τα ταλέντα του.
  • Αποφύγετε τα αρνητικά σχόλια για την επίδοσή του.
  • Ενθαρρύνετε, όταν δυσκολεύεται.
  • Χαρακτηρίστε τη συμπεριφορά του κι όχι το ίδιο το παιδί.
  • Δώστε προσοχή στα λεγόμενά του και ενθαρρύνετέ το να εκφράζει τις απόψεις του.
  • Προτρέψτε το να πειραματιστεί με διάφορα χόμπι και δραστηριότητες.
  • Διευκολύνετε τη δημιουργία κοινωνικών/φιλικών σχέσεων.

 

 

Θυμηθείτε ότι, εσείς, ως γονείς, αποτελείτε τη βασική του αναφορά και είστε ό, τι πολυτιμότερο έχει στη ζωή του. Επομένως, η δική σας συμπεριφορά είναι πολύ σημαντική για την διαμόρφωση της δικής του, για την καλλιέργεια του συναισθήματός του και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ας βοηθήσουμε το παιδί μας να δεχθεί τα προτερήματα και τις αδυναμίες του, να ανακαλύψει τη μοναδικότητά του και να την αγαπήσει!

 

 

Πηγή: αποσπάσματα από ένα άρθρο της κας. Βίκυς Τσατσανύφου,  Ψυχολόγος – Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Συναισθηματική νοημοσύνη και μαθητές

Η επιτυχία στο σχολείο δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο διαβάζει το παιδί ή πόσο έξυπνο είναι. Ο τρόπος που ένα παιδί αναγνωρίζει, καταλαβαίνει και διαχειρίζεται τα συναισθήματα του μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στην απόδοση του. Για αυτό το λόγο η συναισθηματική νοημοσύνη παίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του παιδιού, εντός και εκτός της σχολικής τάξης.

Συναισθηματική Νοημοσύνη είναι η ικανότητα του παιδιού να αξιολογεί, να ελέγχει και να εκφράζει τα συναισθήματα του. Επίσης βοηθάει το παιδί να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και να χρησιμοποεί τη συναισθηματική πληροφορία ως οδηγό σκέψης και συμπεριφόράς.

Το μοντέλο που εισήχθηκε από τον Daniel Goleman εστιάζει στη συναισθηματική νοημοσύνη ως μια ευρεία παράταξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων που οδηγούν την ηγετική απόδοση. Το μοντέλο του Goleman ξεχωρίζει πέντε κύριες δομές της συναισθηματικής νοημοσύνης:

  • Αυτογνωσία: Η ικανότητα να γνωρίζεις τα συναισθήματα κάποιου, τις δυνάμεις του, τις αδυναμίες του, τις κινήσεις του, τις αξίες του και τους στόχους του καθώς και η ικανότητα να αναγνωρίζεις τον αντίκτυπο τους σε άλλους ενώ χρησιμοποιείς Συναισθήματα θάρρους για να κατευθύνεις τις αποφάσεις τους.
  • Αυτορύθμιση: Η ικανότητα ελέγχου ή ανακατεύθυνσης τα αποδιοργανωτικά συναισθήματα κάποιου και η πίεση για την προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες καταστάσεις.
  • Κοινωνική δεξιότητα: Η ικανότητα διαχείρισης των διαπροσωπικών σχέσεων για την ώθηση ανθρώπων στην επιθυμητή απόφαση.
  • Ενσυναίσθηση: Η ικανότητα του να συλλογίζεται κανείς τα συναισθήματα άλλων ανθρώπων ειδικά όταν λαμβάνουν αποφάσεις.
  • Κίνητρο: Οι κινήσεις που γίνονται για την επίτευξη ενός σκοπού

 

Συναισθηματική νοημοσύνη ή I.Q. ; 
Ο δείκτης νοημοσύνης είναι σημαντικός αλλά είναι μόνο ένα κομμάτι του ''παζλ''. Οι μαθητές που δεν έχουν αναπτύξει ή καλλιεργήσει θα λέγαμε τη συναισθηματική νοημοσύνη τυγχάνει να είναι ''λιγότερο συνδεδεμένοι" με τους συμμαθητές τους και γενικά με το περιβάλλον του σχολείου, ενώ συχνά αυτό τους επηρεάζει αρνητικά και στην εικόνα που δείχνουν μέσα στην τάξη.

 

 

Πως μπορεί η συναισθηματική νοημοσύνη να βοηθήσει τους μαθητές ; 
Η συναισθηματική νοημοσύνη βοηθάει πρωτίστως τους μαθητές να κατανοήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και εν συνεχεία τους άλλους. Όλο αυτό ξεκινάει με το να διδάσκεις στα παιδιά  να σκέφτονται τις σωστές ερωτήσεις:

Βελτίωση της αυτογνωσίας : Το να γνωρίζουν τα συναισθήματά τους και πως αυτά τους επηρεάζουν. 
Ερώτηση: Ποιες είναι οι δυνάμεις σου και ποιες οι αδυναμίες σου;  

Διαχείριση άγχους : Να αναγνωρίζουν τί τους προκαλεί στρες και άγχος και πως μπορούν να το βελτιώσουν.
Ερώτηση: Πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτή την πρόκληση;

Προσωπική κινητοποίηση : Να τους παρακινείς να φτάσουν τους στόχους που οι ίδιοι έχουν θέσει.
Ερώτηση: Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται να κάνεις για να επιτύχεις τον στόχο σου; 

Ανάπτυξη ενσυναίσθησης : Το να κατανοούν και να μοιράζονται τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων (συμμαθητών στην προκειμένη)
Ερώτηση: Οι δικές σου ενέργειες πως κάνουν τους άλλουν να νιώθουν;

Λήψη καλών αποφάσεων : Να χρησιμοποιούν τα συναισθήματά τους προκειμένου να επιλέξουν το σωστό ''μονοπάτι'' !
Ερώτηση: Ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνεις;

Αποτελεσματική επικοινωνία : Να κάνουν τόσο λεκτικές νύξεις όσο και μη λεκτικές για να επικοινωνήσουν με τους άλλους
Ερώτηση: Πως μπορείς να επικοινωνήσεις πιο ξεκάθαρα με τους άλλους; 

Σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων : Να αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των άλλων και να αντιδρούν κατάλληλα
Ερώτηση: Πως μπορείς να συνεργαστείς με τους άλλους με σκοπό να λύσετε μία παρεξήγηση/σύγκρουση ; 

 

 

Πως μπορείς να αναπτύξεις τη συναισθηματική νοημοσύνη ;

  1. Διακρίνετε και αναγνωρίστε τα συναισθήματά : Βοηθείστε τα παιδιά να αντιληφθούν και να κατανοήσουν πως νιώθουν

  2. Δώστε σημασία στα συναισθήματα τους : Ρωτήστε τα παιδιά πως τα έκανε να νιώσουν μια συγκεκριμένη κατάσταση και γιατί 

  3. Να συμπάσχετε με το παιδί σας : Δώστε στα παιδιά να καταλάβουν ότι αντιλαμβάνεστε πως νιώθουν

  4. Διδάξτε την τεχική του να επιλύειτε προβλήματα : Δουλέψτε μαζί μέσω των συναισθημάτων και βρείτε από κοινού λύση στο πρόβλημα

  5. Γίνετε παράδειγμα προς μίμηση : Επικοινωνήστε τα συναισθήματά σας με ξεκάθαρο τρόπο στα παιδιά 

 

 

 

Τα πρώτα σωστά βήματα για την αντιμετώπισή της ΔΕΠΥ

Πήρατε τη διάγνωση από το γιατρό σας ότι «το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ»; Τώρα μπορείτε να δώσετε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτηματικά που σας βασάνιζαν. Κάντε λοιπόν τα πρώτα σωστά βήματα για την αντιμετώπισή της:

  • Μάθετε σε λεπτομέρειες τι είναι ΔΕΠΥ από έγκυρες πηγές, πώς εκφράζεται, ποια είναι η αιτιολογία της, πώς να τη διαχειρίζεστε, τι πορεία έχει και την πρόγνωση της. Η γνώση ποτέ δεν βλάπτει, τουναντίον, η άγνοια ταλαιπωρεί και σκοτώνει την προσωπικότητα του ατόμου. Αν κατανοήσετε γιατί το παιδί σας συμπεριφέρεται διαφορετικά και αποδεχτείτε αυτή την διαφορετικότητα, μπορείτε και να το βοηθήσετε αποτελεσματικά, συνεργαζόμενοι πάντα με τους ειδικούς.

  • Κλείστε τα αυτιά σας σε προτροπές των συγγενών και φίλων για διάφορες θεραπευτικές πρακτικές. Ο γιατρός σας είναι ο μόνος υπεύθυνος να σας συστήσει την ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή που δεν είναι πάντα ή μόνο φαρμακευτική. Άλλωστε, η ΔΕΠΥ αντιμετωπίζεται από επιτελείο ειδικών που συνεργάζονται μεταξύ τους.

  • Αναζητήστε βοήθεια για σας από έμπειρους στη ΔΕΠΥ ειδικούς, οι οποίοι θα σας υποδείξουν στρατηγικές που μπορούν να αλλάζουν συμπεριφορές και να βελτιώνουν τη σχέση σας με το παιδί σας.

  • Δημιουργείστε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο για την οικογένεια μιλώντας για τη διαταραχή στο στενό σας περιβάλλον και στο σχολείο. Συνεργαστείτε μαζί τους. Βοηθείστε τους να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα του παιδιού σας.

  • Απενοχοποιείστε τον εαυτό σας και το παιδί σας. Δε φταίει κανείς για τη διαταραχή. Μη νιώθετε απελπισμένοι ή ηττημένοι.

  • Διερευνήστε τις φιλοδοξίες σας. Μήπως είναι υπερβολικές; Σ’ αυτή την περίπτωση χαμηλώστε τον πήχυ. Μην έχετε όμως και αρνητικές προσδοκίες. Οραματιστείτε το καλύτερο που μπορείτε. Το παιδί σας όπως και κάθε άνθρωπος έχει δυνατά στοιχεία, τα οποία πρέπει να το βοηθήσετε να τα ανακαλύψει, να τα δουλέψει και να τα εκμεταλλευτεί για το δικό του καλό.

  • Μην κάνετε συγκρίσεις και μη δίνετε έμφαση στον ανταγωνισμό. Δεν βοηθάνε. 

  • Ενθαρρύνετε το παιδί σας, στηρίξτε το και δείξτε του ότι το αγαπάτε όπως είναι, γι αυτό που είναι, χωρίς προϋποθέσεις και όρους. Έτσι το βοηθάτε να χτίσει την αυτοεκτίμησή του.

 

Πηγή: ADHD Hellas

Τεχνικές ανάπτυξης της ενσυναίσθησης των μαθητών

Υπάρχουν ορισμένες πρακτικές κατάλληλες για την καλλιέργεια ενσυναισθητικών δεξιοτήτων στους μαθητές. Μερικές από αυτές είναι εύκολα εφαρμόσιμες και συμβάλλουν στην επίτευξη και γενικότερων στόχων. Το άτομο μέσω της ενσυναίσθησης επιτυγχάνει όχι μόνο καλύτερη γνώση για τους άλλους, αλλά κυρίως μεγαλύτερη κατανόηση για τον εαυτό του, γεγονός που οδηγεί στη συνεχόμενη αυτοβελτίωσή του. Η κατανόηση των συναισθημάτων και σκέψεων των άλλων, εξάλλου, αναπτύσσει την αναλογική σκέψη.

Αυτό που πρέπει εξαρχής να επισημανθεί είναι το ότι το πρώτο βήμα πάντα είναι η καλλιέργεια και εμπέδωση καλών σχέσεων μεταξύ μαθητών αλλά και μαθητών – δασκάλου μέσα στην τάξη. Αν εδραιωθεί ένα κλίμα συναισθηματικής ασφάλειας, ενδιαφέροντος και εμπιστοσύνης μέσα στην τάξη, μπορούν στη συνέχεια να ενσωματωθούν στο αναλυτικό πρόγραμμα δράσεις για την ενσυναίσθηση με τρόπο φυσικό και αυθεντικό. Η ενσυναίσθηση αναπτύσσεται πρώτα μέσα από την επικοινωνία μαθητή-δασκάλου παράλληλα με την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των μαθητών. Για να αναπτύξουν οι μαθητές σχέσεις με συμμαθητές τους πρέπει πρώτα να τους δουν και μετά να τους δουν ως πιθανούς φίλους. Αυτός πρέπει να είναι ένας βασικός πρωταρχικός στόχος κάθε αναλυτικού προγράμματος που εκπονεί ο εκπαιδευτικός ή το Σχολείο. Η αναγνώριση σχέσεων που πριν δεν εντοπίζανε οι μαθητές είναι επίσης βασικό μέλημα μιας διδακτικής παρέμβασης με στόχο την ανάπτυξη ενσυναισθητικών δεξιοτήτων. Οι μαθητές νοιώθουν πως τους σέβονται οι άλλοι, μόνο αν αισθάνονται πως οι συμμαθητές τους γνωρίζουν. Για να έχουμε μια τάξη που νοιάζεται πρέπει να έχουμε μια τάξη με αναγνωρίσιμα και σεβαστά πρόσωπα, όπως τονίζει ο Οlsen.

Ενδεικτικά στη συνέχεια αναφέρονται ορισμένες διδακτικές στρατηγικές που ευνοούν την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και που θα ήταν ευκταίο να εντάσσονται στο αναλυτικό πρόγραμμα κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας. Αξίζει να σημειωθεί πως κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να εντάξει στη διδασκαλία του τέτοιες τεχνικές αλλά και να αυτοσχεδιάσει και να ανακαλύψει δικούς του δρόμους, προκειμένου να τονώσει την συναισθηματική νοημοσύνη των μαθητών του και να συσφίξει τους δεσμούς ανάμεσα στους μαθητές του.



Συγγραφή
Πρόζα, ποίημα, άρθρο σε εφημερίδα, οτιδήποτε μπορεί να γράψει ένα παιδί στο οποίο θα περιγράφει τη θέση ενός άλλου και θα στοχάζεται πάνω σε αυτήν, αποτελεί μια αποτελεσματική πρακτική.



Συζητήσεις ενθάρρυνσης (courageous conversations)
Ο δάσκαλος ζητά από τους μαθητές να βρουν λύσεις για δυσάρεστες κοινωνικές καταστάσεις, όπως, για παράδειγμα, τι πρέπει να γίνει, αν ένα παιδί μείνει έξω από ένα ομαδικό παιχνίδι, ή αν κάποιος ενοχλεί ένα παιδί κ.ο.κ Με αυτόν τον τρόπο ο εκπαιδευτικός θέτει τα παιδιά αντιμέτωπα με τα προβλήματα που καλούνται να επιλύσουν όσοι συμμαθητές τους βιώνουν τον αποκλεισμό, την απόρριψη ή την περιφρόνηση των συμμαθητών τους και ουσιαστικά βάζει τους μαθητές στη θέση των παραγκωνισμένων παιδιών.



Event Empathy Action (EEA)
Μια βασική μέθοδος ενδυνάμωσης της ενσυναίσθησης είναι η ΕΕΑ. Μια ομάδα μαθητών αξιοποιεί υποθετικά σενάρια, για να προκαλέσει στην τάξη συζήτηση και προτάσεις που βασίζονται στην ενσυναισθητική ανταπόκριση από την πλευρά των μαθητών. Πρόκειται για μια πρακτική, κατά την οποία οι μαθητές μαθαίνουν πώς να ανταποκρίνονται ενσυναισθητικά στους άλλους.



Αντισταθμιστικές στρατηγικές
Eφαρμόζονται όταν οι μαθητές εκφράζουν συμπεριφορές βασισμένες στην άγνοια ή όταν η μειονότητα υφίσταται διακρίσεις ή κάθε μορφής βία ή όταν υπάρχει μια ομόφωνη άποψη στην τάξη σχετικά με την ερμηνεία ενός γεγονότος. Ο δάσκαλος καλείται τότε να παίξει το δικηγόρο του διαβόλου να απομυθοποιήσει δημοφιλείς αντιλήψεις, να δείξει και την άλλη οπτική, να εκφράσει την αντίθετη θέση.



Social discovery lesson
Μέσα από τον διάλογο και μια διαδικασία ανοιχτών ερωταπαντήσεων με συνεχή ανατροφοδότηση, χωρίς κρίσεις και χαρακτηρισμούς οι μαθητές παρακινούνται να συναισθανθούν και να αναπτύξουν τον συναισθηματικό τους κόσμο. Το παιχνίδι ρόλων και η τεχνική της ανολοκλήρωτης φράσης είναι οι χαρακτηριστικότερες αυτής της προσέγγισης. ''Αυτό που πάντα θυμάμαι είναι...'', ''αυτό που με εκπλήσσει είναι …''. Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές ξεδιπλώνουν πτυχές του ψυχικού τους κόσμου που ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν καλά και γίνονται καλύτεροι κοινωνοί σκέψεων, φόβων και επιθυμιών, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζουν την ύπαρξη όλων αυτών και στους συμμαθητές τους.



Προσομοίωση
Μια καλά δομημένη και πρακτικά εφαρμόσιμη προσομοίωση - ταύτιση με ένα άλλο πρόσωπο, διαφορετικό από εμάς- πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την ηλικία και τις ικανότητες του μαθητή, με σκοπό να κατανοήσει πως το ίδιο γεγονός μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά και να έχει διαφορετική σημασία για τους ανθρώπους, καθώς και τους παράγοντες που οδηγούν σε αυτή την ποικιλία οπτικών. Οι μαθητές κατά την προσομοίωση προσπαθούν να μπουν στο μυαλό του εκάστοτε ανθρώπου, να υποθέσουν πώς θα σκεφτόταν, τι θα ήξερε και τι όχι, όπως και τι θα έλεγε ή θα έκανε. Σημαντικό είναι, εξάλλου, να καταλάβουν τι σημαίνει να ζεις υπό διαφορετικές συνθήκες.



Αντιστροφή ρόλων - παιχνίδι ρόλων (role playing game)
Mπορεί να εφαρμοσθεί όταν η διδασκαλία αφορά σε ένα ζήτημα που σχετίζεται με μία ομάδα που δεν είναι δημοφιλής στους μαθητές ή σε περιπτώσεις διακρίσεων, στιγματισμού, περιθωριοποίησης κ.α. Σε μια δραματοποίηση, για παράδειγμα, μπορούν μαθητές με έλλειμμα στην ανεκτικότητα και την αποδοχή του διαφορετικού να υποδυθούν πρόσωπα που θα ενσαρκώνουν αυτό που δυσκολεύονται να αποδεχθούν. Έτσι θα πάψουν να φοβούνται αυτό που απλά δεν γνωρίζουν ή με το οποίο δεν είναι εξοικειωμένοι. Συχνά σε τέτοιες δράσεις ο εκπαιδευτικός αναθέτει στον μαθητή που έχει αντικοινωνική ή ρατσιστική στάση να υποδυθεί το θύμα μιας λεκτικής ή άλλου τύπου κακοποίηση.



Ενασχόληση με ένα έργο τέχνης ή δημιουργία καλλιτεχνικού έργου
Ο Heidegger επισημαίνει πως οι καλές τέχνες λόγω της αισθητικής εμπειρίας που προκαλούν μπορούν να μας μεταφέρουν σε μια άλλη αντίληψη του κόσμου αλλά και του εαυτού μας. H θέαση ενός πίνακα ζωγραφικής, για παράδειγμα, με την κατάλληλη προεργασία και καθοδήγηση από τον διδάσκοντα μπορεί να οδηγήσει το μαθητή στη διατύπωση ερωτημάτων σχετικά με τον άνθρωπο, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Μέσα από την παρατήρηση ενός καλλιτεχνήματος οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν την ικανότητά τους να στοχάζονται πάνω στη ζωή των άλλων και να πλάθουν τα δικά τους σενάρια για το πώς οι άνθρωποι που απεικονίζονται σε αυτά νοιώθουν.

 


Πηγή: specialeducation.gr

Τρόποι για να βοηθήσουν οι εκπαιδευτικοί του μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες

Μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες υπάρχουν σε κάθε σχολική τάξη. Για να μπορεί να βοηθήσει και να είναι αποτελεσματικός ένας καθηγητής/μία καθηγήτρια, καταρχήν πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά έστω στοιχεία για τις μαθησιακές δυσκολίες, να έχει ευαισθησία, υπομονή και ευελιξία στους τρόπους διδασκαλίας. Οι περισσότεροι μαθητές, έχουν τις ικανότητες και τις δυνατότητες να προοδεύσουν και αυτό που συνήθως τους κρατά πίσω είναι οι αδιάφοροι εκπαιδευτικοί και τα πολλά αρνητικά του εκπαιδευτικού συστήματος. Ας δούμε όμως μερικά στοιχειώδη πράγματα που μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί για να βοηθήσουν τους μαθητές με δυσλεξία.

Διακριτική βοήθεια

Βοηθήστε διακριτικά τους μαθητές, ελέγχοντας την πρόοδο σε μια εργασία, ενθαρρύνοντας ή ακόμα και βοηθώντας πρακτικά στην λύση μιας άσκησης. π.χ. δείξτε μια λέξη κλειδί, υπογραμμίστε μια πρόταση, προτείνετε κάποιες ιδέες σε μια έκθεση κλπ.

 

Επικοινωνία και κατανόηση

Μιλήστε με τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και βεβαιώστε τους ότι κατανοείτε τις δυσκολίες τους και ότι θα τους βοηθάτε. Κάντε τα παιδιά να νοιώσουν αποδεκτά και ότι έχουν κάποιον που σέβεται τις δυσκολίες τους.

 

Περιλήψεις-Σχεδιαγράμματα

Κάντε σχεδιαγράμματα του μαθήματος στον πίνακα ή ακόμα καλύτερα και τυπωμένα ώστε τα παιδιά να τα παίρνουν σπίτι τους και να βοηθιούνται στην μελέτη τους. Τονίστε τις λέξεις κλειδιά και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο που θα βοηθήσει στην εκμάθηση.

 

Διόρθωση γραπτού

Δώστε έμφαση στην προσπάθεια και βαθμολογείστε με επιείκεια. Δώστε έμφαση στο γεγονός ότι έχει μελετήσει και έχει προσπαθήσει, άσχετα αν δεν είναι ικανοποιητικό το τελικό αποτέλεσμα σε μια γραπτή ή προφορική δοκιμασία. Προσοχή, μην γεμίζετε το γραπτό με παρατηρήσεις και διορθώσεις, παρά μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο!

 

Ενθάρρυνση

Έπαινος σε κάθε προσπάθεια και βελτίωση του μαθητή, θα του δώσει δύναμη και κίνητρο να συνεχίσει να προσπαθεί. Τονίστε ακόμα και την πιο μικρή πρόοδο.

 

Εργασίες για το σπίτι

Αν είναι εφικτό, μειώστε τον όγκο των εργασιών για το σπίτι ή ακόμα και ειδικά για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Αφήστε τα παιδιά να επιλέξουν αν θέλουν να κάνουν μια εργασία γραπτά ή στον υπολογιστή.

 

Πηγή: paidagwgos.blogspot.com/ Σοφία Τσιντσικλόγλου Ειδική Παιδαγωγός